oberwać - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

spowodować odpadnięcie lub osunięcie się czegoś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

stan skupienia, trwałość materii

Podczas ostatniej powodzi rzeka oberwała brzeg, po którym chodzą dzieci do szkoły oraz zupełnie zniszczyła kładkę prowadzącą do szkoły w Latoszynie.

źródło: NKJP: Anna Rak: Budzi się żywioł, Gazeta Krakowska, 2004-12-08

W klubowej sali zaczęły pękać mury, w szkole w Cięcinie sztanga oberwała podłogę.

źródło: NKJP: Tomasz Wolff: Świt świętuje, Dziennik Zachodni, 2001-07-04

Gwałtowna wichura oberwała [...] metalową konstrukcję, na której zawieszona była reklama.

źródło: NKJP: Maszkarony umorzone, Dziennik Polski, 2003-06-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oberwałem +(e)m oberwał	oberwałam +(e)m oberwała	oberwałom +(e)m oberwało	oberwaliśmy +(e)śmy oberwali	oberwałyśmy +(e)śmy oberwały
2 os.	oberwałeś +(e)ś oberwał	oberwałaś +(e)ś oberwała	oberwałoś +(e)ś oberwało	oberwaliście +(e)ście oberwali	oberwałyście +(e)ście oberwały
3 os.	oberwał	oberwała	oberwało	oberwali	oberwały

bezosobnik: oberwano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oberwijmy
2 os.	oberwij	oberwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oberwałbym bym oberwał	oberwałabym bym oberwała	oberwałobym bym oberwało	oberwalibyśmy byśmy oberwali	oberwałybyśmy byśmy oberwały
2 os.	oberwałbyś byś oberwał	oberwałabyś byś oberwała	oberwałobyś byś oberwało	oberwalibyście byście oberwali	oberwałybyście byście oberwały
3 os.	oberwałby by oberwał	oberwałaby by oberwała	oberwałoby by oberwało	oberwaliby by oberwali	oberwałyby by oberwały

bezosobnik: oberwano by

bezokolicznik: oberwać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oberwawszy

gerundium: oberwanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: oberwany

odpowiednik aspektowy: obrywać

+

oberwać

+

CO