oberwać - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

pot. obniżyć komuś jakieś świadczenie o jakąś jego część

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

podatki, opłaty, świadczenia pieniężne

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

wynagrodzenie za pracę

To całe orzecznictwo ma na celu oberwanie kasy z renty [...].

źródło: Internet: niepelnosprawni.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oberwałem +(e)m oberwał	oberwałam +(e)m oberwała	oberwałom +(e)m oberwało	oberwaliśmy +(e)śmy oberwali	oberwałyśmy +(e)śmy oberwały
2 os.	oberwałeś +(e)ś oberwał	oberwałaś +(e)ś oberwała	oberwałoś +(e)ś oberwało	oberwaliście +(e)ście oberwali	oberwałyście +(e)ście oberwały
3 os.	oberwał	oberwała	oberwało	oberwali	oberwały

bezosobnik: oberwano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oberwijmy
2 os.	oberwij	oberwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oberwałbym bym oberwał	oberwałabym bym oberwała	oberwałobym bym oberwało	oberwalibyśmy byśmy oberwali	oberwałybyśmy byśmy oberwały
2 os.	oberwałbyś byś oberwał	oberwałabyś byś oberwała	oberwałobyś byś oberwało	oberwalibyście byście oberwali	oberwałybyście byście oberwały
3 os.	oberwałby by oberwał	oberwałaby by oberwała	oberwałoby by oberwało	oberwaliby by oberwali	oberwałyby by oberwały

bezosobnik: oberwano by

bezokolicznik: oberwać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oberwawszy

gerundium: oberwanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: oberwany

odpowiednik aspektowy: obrywać

+

oberwać

+

CO + (z CZEGO)