rozerwać - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

książk. pojawić się nagle, zakłócając coś

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

kolory i światło

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

dźwięki

synonimy:

rozedrzeć

	Bim-bom! - rozerwał ciszę zegar z pałacowej wieży, a w ślad za nim zapiszczał zegarek sędziego ze Slavii, który spojrzał przepraszająco na Kolegium, tak zmieszany, jakby wypuścił głośno wiatry. źródło: NKJP: Witold Horwath: Ultra Montana, 2005
	Powtórny huk rozerwał powietrze wypełnione kakofonią dźwięków. źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Kronika wypadków miłosnych, 1974
	Ognista kula zmieniła dzień w noc, a potężna detonacja, słyszana podobno w odległym Wilanowie, rozerwała nocną ciszę. źródło: NKJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003-06
	Domówiwszy zaklęcia jęła się zbierać do powrotu, wtem nóż błyskawicy rozerwał ciemność i liznął borowe sosny. źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Emilia z kwiatem lilii leśnej, 1993

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozerwałem +(e)m rozerwał	rozerwałam +(e)m rozerwała	rozerwałom +(e)m rozerwało	rozerwaliśmy +(e)śmy rozerwali	rozerwałyśmy +(e)śmy rozerwały
2 os.	rozerwałeś +(e)ś rozerwał	rozerwałaś +(e)ś rozerwała	rozerwałoś +(e)ś rozerwało	rozerwaliście +(e)ście rozerwali	rozerwałyście +(e)ście rozerwały
3 os.	rozerwał	rozerwała	rozerwało	rozerwali	rozerwały

bezosobnik: rozerwano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozerwijmy
2 os.	rozerwij	rozerwijcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozerwałbym bym rozerwał	rozerwałabym bym rozerwała	rozerwałobym bym rozerwało	rozerwalibyśmy byśmy rozerwali	rozerwałybyśmy byśmy rozerwały
2 os.	rozerwałbyś byś rozerwał	rozerwałabyś byś rozerwała	rozerwałobyś byś rozerwało	rozerwalibyście byście rozerwali	rozerwałybyście byście rozerwały
3 os.	rozerwałby by rozerwał	rozerwałaby by rozerwała	rozerwałoby by rozerwało	rozerwaliby by rozerwali	rozerwałyby by rozerwały

bezosobnik: rozerwano by

bezokolicznik: rozerwać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozerwawszy

gerundium: rozerwanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozerwany

odpowiednik aspektowy: rozrywać

+

rozerwać

+

CO

Zob. rwać