opowiadacz

  • osoba, która przedstawia coś słowami
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

    mówienie

    • opowiadacz anegdot, bajek, dowcipów, historii, kawałów
  • Wszyscy, którzy zetknęli się z tematem, przyznają, że najtrudniejsze w pracy opowiadacza jest wyjście z naturalnej roli człowieka XXI wieku - informatora, który ma powiedzieć coś i zniknąć. Opowiadacz musi wejść w kontakt z audytorium.

    źródło: NKJP: Maja Gawrońska: Bajkoterapia, Ozon, 2005

    Rozumiem, że dla opowieści jest lepiej, gdy przedmiot opowiadania jest imponujący, rozumiem to, bo sam jestem opowiadaczem.

    źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975

    W opowiadaniu „Na stacji” osobliwości wchodzą jakby jedna w drugą, niczym te rosyjskie baby drewniane, z których każda chowa w sobie mniejszą. Opowiadacz przybywa na stację, aby powitać wuja Teodora.

    źródło: NKJP: Jan Błoński: Wszystkie sztuki Sławomira Mrożka, 1995

    [...] bardziej wytrawni opowiadacze kawałów uważają, że dowcipy o Szkotach i ich skąpstwie to coś poniżej ich godności.

    źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Powiem ci wica..., Dziennik Polski, 2006-02-17

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. opowiadacz
    opowiadacze
    ndepr
    opowiadacze
    depr
    D. opowiadacza
    opowiadaczy
    C. opowiadaczowi
    opowiadaczom
    B. opowiadacza
    opowiadaczy
    N. opowiadaczem
    opowiadaczami
    Ms. opowiadaczu
    opowiadaczach
    W. opowiadaczu
    opowiadacze
    ndepr
    opowiadacze
    depr
  • bez ograniczeń + opowiadacz +
    (CZEGO)
  • Zob. powiadać

CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XVI w., SPXVI
S.v. opowiedacz
Data ostatniej modyfikacji: 16.05.2017