opowiadacz
-
osoba, która przedstawia coś słowami
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- opowiadacz anegdot, bajek, dowcipów, historii, kawałów
-
Wszyscy, którzy zetknęli się z tematem, przyznają, że najtrudniejsze w pracy opowiadacza jest wyjście z naturalnej roli człowieka XXI wieku - informatora, który ma powiedzieć coś i zniknąć. Opowiadacz musi wejść w kontakt z audytorium.
źródło: NKJP: Maja Gawrońska: Bajkoterapia, Ozon, 2005
Rozumiem, że dla opowieści jest lepiej, gdy przedmiot opowiadania jest imponujący, rozumiem to, bo sam jestem opowiadaczem.
źródło: NKJP: Stanisław Mrożek: Jak zostałem filmowcem, 1975
W opowiadaniu „Na stacji” osobliwości wchodzą jakby jedna w drugą, niczym te rosyjskie baby drewniane, z których każda chowa w sobie mniejszą. Opowiadacz przybywa na stację, aby powitać wuja Teodora.
źródło: NKJP: Jan Błoński: Wszystkie sztuki Sławomira Mrożka, 1995
[...] bardziej wytrawni opowiadacze kawałów uważają, że dowcipy o Szkotach i ich skąpstwie to coś poniżej ich godności.
źródło: NKJP: Andrzej Kozioł: Powiem ci wica..., Dziennik Polski, 2006-02-17
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. opowiadacz
opowiadacze
ndepr opowiadacze
depr D. opowiadacza
opowiadaczy
C. opowiadaczowi
opowiadaczom
B. opowiadacza
opowiadaczy
N. opowiadaczem
opowiadaczami
Ms. opowiadaczu
opowiadaczach
W. opowiadaczu
opowiadacze
ndepr opowiadacze
depr -
+ opowiadacz + (CZEGO) -
Zob. powiadać
S.v. opowiedacz