-
1.a
jadalna, drapieżna ryba charakteryzująca się ubarwieniem w różnych odcieniach kolorów zielonego, żółtego lub szarego z poprzecznymi, ciemnymi smugami na bokach, żyjąca w europejskich, azjatyckich oraz arktycznych wodach -
Wyraz używany jako składnik terminów zoologicznych, np. okoń morski, okoń pospolity.
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta wodne
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
zwierzęta drapieżne -
hiperonimy: ryba
-
- duży, mały okoń
- okonie i karasie, okonie i leszcze, okonie i sandacze, okonie i szczupaki
- okonie biorą
- złowić okonia; łowić okonie
-
Duży okoń to bardzo trudny i ostry przeciwnik. Jest bystry, szybki i bardzo drapieżny.
źródło: NKJP: Jerzy Sum: Bystry i ostry drapieżnik, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-06-04
Zawody trwały około trzech godzin. Najlepiej brały okonie i płocie.
źródło: NKJP: (dal): Puchar dla Kamili, Dziennik Bałtycki, 2004-09-03
Pamiętajmy, że skuteczność łowienia okoni zależy w głównym stopniu od umiejętnego prowadzenia przynęty.
źródło: NKJP: AG: Magazyn wędkarski, Gazeta Poznańska, 2004-02-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. okoń
okonie
D. okonia
okoni
C. okoniowi
okoniom
B. okonia
okonie
N. okoniem
okoniami
Ms. okoniu
okoniach
W. okoniu
okonie
-
psł. *okunjь
Forma prasłowiańska zapewne od psł. *oko z przyrostkiem *-unjь, pierwotnie 'ryba z osobliwymi, wyróżniającymi się czymś oczyma'; nazwa być może związana z obserwacją, że oczy okonia (po szybkim wyciągnięciu z głębi, z powodu gwałtownej zmiany ciśnienia) wyglądają, jakby zaszły krwią i są wytrzeszczone; w języku polskim rozwój fonetyczny okuń > okoń w rezultacie obniżenia artykulacyjnego u > o przed ń (Bor); zob. oko