samouk
-
osoba, która samodzielnie i bez nauczyciela kształci się w jakiejś dziedzinie
-
[samo-uk]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Edukacja i oświata
pozaszkolne formy nauczania -
synonimy: autodydakta
-
- ambitny, genialny, utalentowany, zdolny; muzyczny samouk
- samouk w jakiejś dziedzinie
- amatorzy i samoucy
- artysta, malarz, muzyk, rzeźbiarz samouk
- podręcznik, poradnik dla samouków
-
Hamilton to w dużym stopniu samouk: jako dziecko uczył się gry, słuchając płyt z kolekcji ojca.
źródło: NKJP: Klasycy swingu, Dzień dobry nr 24/08, 2001
Zdziwiłem się, że zajmuje się pisaniem programów komputerowych, chociaż teoretycznie nie ma do tego żadnego przygotowania.
- Jestem samoukiem, a poza tym dzięki temu mogę spędzać dużo czasu w domu.źródło: NKJP: Mariusz Cieślik: Śmieszni kochankowie, 2004
Wiadomo [...], że samouk, nawet najzdolniejszy i najbardziej pracowity, opanuje żądaną dziedzinę w sposób niepełny z braku weryfikacji osiągnięć, ominięć, potknięć lub braku świadomości późniejszej przydatności tego, co w tej chwili wydaje się mało ważne, fragmentów wiedzy z dziedzin pokrewnych.
źródło: NKJP: Andrzej Wasilewski: Karma - los człowieka, 2002
Kitesurfing nie toleruje samouków. Często samodzielne próby opanowania latawca kończą się bowiem wleczeniem eksperymentatora przez nadbrzeżne krzaki [...] .
źródło: NKJP: Piotr Bernabiuk: Między wodą a niebiem, Focus, nr 8, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. samouk
samoucy
ndepr samouki
depr D. samouka
samouków
C. samoukowi
samoukom
B. samouka
samouków
N. samoukiem
samoukami
Ms. samouku
samoukach
W. samouku
samoucy
ndepr samouki
depr -
Zob. sam- (< psł. *samъ 'nie mający towarzystwa, samotny, osamotniony; samodzielny'), uczyć