egzaltowany - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

książk. skłonny do pokazywania swoich emocji lub stanów w sposób przesadny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

synonimy:

afektowany

	Przerywała koncerty płaczliwymi monologami, coraz bardziej egzaltowana, histeryczna, nieświadoma własnej śmieszności. źródło: NKJP: Joanna Podgórska, Sebastian Krawczyk, Polityka, 2004
	[...] chciałaby, żeby tak jak ona co chwila zmieniał nastrój, bez żadnego powodu z rozpaczy wpadał w radość, z radości w rozpacz. Niech na to nie liczy. Drab nie jest trzynastoletnią egzaltowaną dziewczynką [...]. źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska: Przez ciebie, Drabie!, 1969
	Włoscy dziennikarze, śladem egzaltowanych Brazylijczyków, często nazywają Ronaldo „Bogiem futbolu”. źródło: NKJP: Dariusz Wołowski, Michał Pol, Olgierd Kwiatkowski: Piłka nożna, Gazeta Wyborcza, 1998-05-29
	Ciągle tylko ta napuszona, egzaltowana Anna. Nie znoszę jej, rozumiesz? źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Opowiadania drastyczne, 1966

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. egzaltować się