postrzelić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

zranić samego siebie, strzelając z broni palnej

[postrzelić śe] lub pot. [posczszelić śe], lub pot. [poszczszelić śe]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

hiperonimy:

zranić się

funkcjonariusz, myśliwy, policjant, wartownik, żołnierz postrzelił się
postrzelić się w brzuch, w dłoń, w głowę, w klatkę piersiową, w nogę, w pierś, w ramię, w rękę, w skroń, w stopę
postrzelić się z broni (myśliwskiej, palnej, służbowej, sportowej), z karabinu, z pistoletu, z wiatrówki
postrzelić się przypadkowo, śmiertelnie

	[...] pozostawiony bez opieki dorosłych, malec postrzelił się śrutem ze sportowego karabinka pneumatycznego. Kawałki śrutu utkwiły w klatce piersiowej chłopca. Ranne dziecko zostało zoperowane. źródło: NKJP: Postrzelone dziecko, Dziennik Polski, 1998-07-09
	[...] będąc nastolatkiem, przypadkowo postrzelił się w brzuch z pistoletu kaliber 22. źródło: NKJP: Kolczyk na mózgu, Trybuna Śląska, 2004-09-08
	Mąż denatki powiadomił pogotowie ratunkowe w Limanowej oraz policję. Mężczyzna twierdzi, że żona postrzeliła się sama. Osierociła dwoje dzieci. źródło: NKJP: Śmiertelny strzał, Dziennik Polski, 2000-12-19
	Młody góral mógł sam się postrzelić w wyniku nieostrożnego obchodzenia z bronią, do czego nie chce się przyznać. źródło: NKJP: Śrut w nodze, Gazeta Krakowska, 2007-06-13
	Ranny w czasie ostrzału, ukrył się w piwnicy, gdzie popełnił samobójstwo. Reszta jego żołnierzy poddała się. Prawdopodobnie po postrzeleniu się jeszcze żył, ale nie odzyskał świadomości. źródło: NKJP: Gdzie pochowano „Ognia”?, Dziennik Polski, 2004-03-12

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postrzeliłem się +(e)m się postrzelił	postrzeliłam się +(e)m się postrzeliła	postrzeliłom się +(e)m się postrzeliło	postrzeliliśmy się +(e)śmy się postrzelili	postrzeliłyśmy się +(e)śmy się postrzeliły
2 os.	postrzeliłeś się +(e)ś się postrzelił	postrzeliłaś się +(e)ś się postrzeliła	postrzeliłoś się +(e)ś się postrzeliło	postrzeliliście się +(e)ście się postrzelili	postrzeliłyście się +(e)ście się postrzeliły
3 os.	postrzelił się	postrzeliła się	postrzeliło się	postrzelili się	postrzeliły się

bezosobnik: postrzelono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		postrzelmy się
2 os.	postrzel się	postrzelcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	postrzeliłbym się bym się postrzelił	postrzeliłabym się bym się postrzeliła	postrzeliłobym się bym się postrzeliło	postrzelilibyśmy się byśmy się postrzelili	postrzeliłybyśmy się byśmy się postrzeliły
2 os.	postrzeliłbyś się byś się postrzelił	postrzeliłabyś się byś się postrzeliła	postrzeliłobyś się byś się postrzeliło	postrzelilibyście się byście się postrzelili	postrzeliłybyście się byście się postrzeliły
3 os.	postrzeliłby się by się postrzelił	postrzeliłaby się by się postrzeliła	postrzeliłoby się by się postrzeliło	postrzeliliby się by się postrzelili	postrzeliłyby się by się postrzeliły

bezosobnik: postrzelono by się

bezokolicznik: postrzelić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: postrzeliwszy się

gerundium: postrzelenie się

+

postrzelić się

+

(w CO) + (z CZEGO)

Zob. strzelić