-
1.
lit. utwór poetycki wychwalający ważną osobę, istotne wydarzenie lub jakąś ideę -
Używane w tytułach utworów, np. "Oda do młodości" .
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
- łacińska oda; oda panegiryczna
- oda Horacego, Macieja Sarbiewskiego, Pindara...
- oda do młodości, do turpistów...
- oda ku czci kogoś
- oda na cześć kogoś
- elegia i oda
- autor; przekład ody
- napisać, pisać, recytować odę
- wydobyć coś z ody
-
Zwycięstwo polskie pod Połockiem w 1579 r. powitał poeta łacińską odą „De expugnatione Polottei” [...].
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973
Największym powodzeniem cieszyły się dzieła Homera i Safony, ody Horacego, a także „Antygona” Sofoklesa.
źródło: NKJP: (PSZ): Z prześcieradłem i ketchupem, Dziennik Polski, 2003-11-26
Mock powiedział to i zastosował niezawodną metodę uspokajania nerwów: zaczął recytować w myślach odę Horacego „Exegi monumentum...”.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oda
ody
D. ody
ód
C. odzie
odom
B. odę
ody
N. odą
odami
Ms. odzie
odach
W. odo
ody
-
łac. ōdē 'śpiew, pieśń'
z gr. ōdḗ 'pieśń, hymn, śpiew'