zeszpecić - Wielki słownik języka polskiego PAN

sprawić, że wygląd kogoś lub czegoś wywiera bardzo negatywne wrażenie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Określenia fizyczności człowieka

wygląd

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

synonimy:

oszpecić

	Nawet miniona epoka realnego socjalizmu nie zdążyła zeszpecić stoków doliny zbyt wielką liczbą betonowych domów wczasowych: te nieliczne co już stoją, jakimś cudem nie rażą wzroku i nie burzą harmonii krajobrazu. źródło: NKJP: Grzegorz Tabasz: Pierwszy dzień wakacji, Dziennik Polski, 2008-06-21
	Uważam że statek nie zeszpeci zakola Wisły. źródło: NKJP: BOS: Niech życie wróci na rzekę, Nasze Miasto Kraków, 2003-04-17
	[...] jego uczucie do dziewczyny już osłabło, gdyż przebyta ospa zeszpeciła jej twarz. źródło: NKJP: Stanisław Janicki: Gdy zmysły grają, Dziennik Zachodni, 2005-06-10
	Botoks to jad kiełbasiany, silna toksyna, która może spowodować nieodwracalny paraliż mięśni. Następstwem jego użycia może być maskowata i zdeformowana twarz. Modzie tej poddało się wielu słynnych aktorów z Hollywood. Zostali zeszpeceni. źródło: NKJP: Ksawery Knotz: Seks, jakiego nie znacie, 2009
	Statut Augsburga (1276) stanowił, że złapane w murach miasta wędrowne ladacznice będą karane obcięciem nosa lub innym zeszpeceniem. źródło: NKJP: Marek Karpiński: Najstarszy zawód świata. Historia prostytucji, 2010

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszpeciłem +(e)m zeszpecił	zeszpeciłam +(e)m zeszpeciła	zeszpeciłom +(e)m zeszpeciło	zeszpeciliśmy +(e)śmy zeszpecili	zeszpeciłyśmy +(e)śmy zeszpeciły
2 os.	zeszpeciłeś +(e)ś zeszpecił	zeszpeciłaś +(e)ś zeszpeciła	zeszpeciłoś +(e)ś zeszpeciło	zeszpeciliście +(e)ście zeszpecili	zeszpeciłyście +(e)ście zeszpeciły
3 os.	zeszpecił	zeszpeciła	zeszpeciło	zeszpecili	zeszpeciły

bezosobnik: zeszpecono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zeszpećmy
2 os.	zeszpeć	zeszpećcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zeszpeciłbym bym zeszpecił	zeszpeciłabym bym zeszpeciła	zeszpeciłobym bym zeszpeciło	zeszpecilibyśmy byśmy zeszpecili	zeszpeciłybyśmy byśmy zeszpeciły
2 os.	zeszpeciłbyś byś zeszpecił	zeszpeciłabyś byś zeszpeciła	zeszpeciłobyś byś zeszpeciło	zeszpecilibyście byście zeszpecili	zeszpeciłybyście byście zeszpeciły
3 os.	zeszpeciłby by zeszpecił	zeszpeciłaby by zeszpeciła	zeszpeciłoby by zeszpeciło	zeszpeciliby by zeszpecili	zeszpeciłyby by zeszpeciły

bezosobnik: zeszpecono by

bezokolicznik: zeszpecić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zeszpeciwszy

gerundium: zeszpecenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zeszpecony

odpowiednik aspektowy: zeszpecać

+

zeszpecić

+

KOGO/CO + (CZYM)

Od: szpecić ; por. szpetny