odstrzelić - Wielki słownik języka polskiego PAN

5.

wykorzystując materiał wybuchowy, spowodować oderwanie się części czegoś od reszty

[odstszelić] lub pot. [odsczszelić], lub pot. [odszczszelić]

CZŁOWIEK I TECHNIKA

Przemysł

miejsca i czynności związane z przemysłem

hiperonimy:

oderwać

	[...] kiedy - szykując miejsca pod kombajn - trzeba odstrzelić kawałek skały i wygarnąć ją łopatami, to trudno o ludzi do tej roboty, mimo że całkiem niedawno na tym właśnie polegała praca w górnictwie. źródło: NKJP: Ernest Skalski: Miejsce na dole, Polityka, 1980
	Generatory, które z powodzeniem zastępują środki wybuchowe, znajdują szerokie zastosowanie w górnictwie. Najlepsze wyniki uzyskuje się w kopalniach odkrywkowych przy rozbijaniu uprzednio odstrzelonych wielkich bloków skalnych. źródło: NKJP: Ze świata, Kalejdoskop Techniki, 1972
	Ofiarami katastrofy byli górnicy, którzy przygotowywali przodek do odstrzelenia. Wiercili otwory, zakładali ładunki. źródło: NKJP: Grzegorz Żurawiński: Ostre strzelanie w kopalniach, Gazeta Wrocławska, 2003-08-09
	Po zakończeniu pracy umówił się z pilotem śmigłowca czuwającego nad kapsułą, że po zaczepieniu liny z hakiem o uchwyt i uniesieniu kabiny ponad wodę, odstrzeli drzwi włazu. Nagle, jeszcze zanim śmigłowiec zdołał unieść kapsułę, ładunki wybuchowe wypaliły przedwcześnie i przez otwór odrzuconego włazu zaczęła gwałtownie przelewać się woda. źródło: NKJP: Z kosmosu na dno oceanu: Dziennik Polski, 2001-07-21
	Wezwano pirotechników. Walizka została dwa razy prześwietlona. O 20.30 pirotechnicy zdecydowali się odstrzelić za pomocą ładunku wybuchowego jej zamki. źródło: NKJP: MOD: Czarna teczka paraliżuje ruch, Trybuna Śląska, 2002-04-09

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odstrzeliłem +(e)m odstrzelił	odstrzeliłam +(e)m odstrzeliła	odstrzeliłom +(e)m odstrzeliło	odstrzeliliśmy +(e)śmy odstrzelili	odstrzeliłyśmy +(e)śmy odstrzeliły
2 os.	odstrzeliłeś +(e)ś odstrzelił	odstrzeliłaś +(e)ś odstrzeliła	odstrzeliłoś +(e)ś odstrzeliło	odstrzeliliście +(e)ście odstrzelili	odstrzeliłyście +(e)ście odstrzeliły
3 os.	odstrzelił	odstrzeliła	odstrzeliło	odstrzelili	odstrzeliły

bezosobnik: odstrzelono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odstrzelmy
2 os.	odstrzel	odstrzelcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odstrzeliłbym bym odstrzelił	odstrzeliłabym bym odstrzeliła	odstrzeliłobym bym odstrzeliło	odstrzelilibyśmy byśmy odstrzelili	odstrzeliłybyśmy byśmy odstrzeliły
2 os.	odstrzeliłbyś byś odstrzelił	odstrzeliłabyś byś odstrzeliła	odstrzeliłobyś byś odstrzeliło	odstrzelilibyście byście odstrzelili	odstrzeliłybyście byście odstrzeliły
3 os.	odstrzeliłby by odstrzelił	odstrzeliłaby by odstrzeliła	odstrzeliłoby by odstrzeliło	odstrzeliliby by odstrzelili	odstrzeliłyby by odstrzeliły

bezosobnik: odstrzelono by

bezokolicznik: odstrzelić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odstrzeliwszy

gerundium: odstrzelenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: odstrzelony

+

odstrzelić

+

CO

Zob. strzelić