obeżreć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. jedząc u kogoś w domu lub na jego koszt, nie zostawić mu jedzenia albo narazić na koszty

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z jedzeniem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

Stołują się na koszt podatnika, a nawet czasem udaje im się kogoś obeżreć (tzw. obiadki w terenie).

źródło: NKJP: Internet

Nie obżarli dzieci z posiłku.

źródło: Internet: forum.nto.pl

Piękne winogrona na pewno mi obżarli sąsiedzi.

źródło: Internet: mdoroh.eu.interiowo.pl

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: obżarto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		obeżryjmy
2 os.	obeżryj	obeżryjcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obżarłbym bym obżarł	obżarłabym bym obżarła	obżarłobym bym obżarło	obżarlibyśmy byśmy obżarli	obżarłybyśmy byśmy obżarły
2 os.	obżarłbyś byś obżarł	obżarłabyś byś obżarła	obżarłobyś byś obżarło	obżarlibyście byście obżarli	obżarłybyście byście obżarły
3 os.	obżarłby by obżarł	obżarłaby by obżarła	obżarłoby by obżarło	obżarliby by obżarli	obżarłyby by obżarły

bezosobnik: obżarto by

bezokolicznik: obeżreć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: obżarłszy

gerundium: obżarcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: obżarty

odpowiednik aspektowy: obżerać

	+	obeżreć	+	KOGO + (z CZEGO)
	+	obeżreć	+	CO + (KOMU)

Zob. żreć