esprit
-
książk. łatwość i lekkość w robieniu czegoś, wyróżniająca kogoś na tle innych i sprawiająca, że jego działania lub wytwory uznawane są za efektowne
-
[espri]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
synonimy: polot
-
- francuski esprit
-
Zaprezentowała świetną formę; z jakąż lekkością i błyskotliwością, z jakim esprit komentowała wypowiedzi prowadzącej spotkanie Niny Repetowskiej (zaiskrzyło parę razy) [...].
źródło: NKJP: (WAK): Wielki śmiech i brawa, Dziennik Polski, 2008-10-27
Przerzucaliśmy się z polemiczną swadą nazwiskami i tytułami książek, w końcu, doceniając esprit adwersarza, użyłem argumentu ostatecznego. Nazwiska Władysława Machejka. I w oczach mego polemisty dostrzegłem intelektualną pustkę.
źródło: NKJP: Włodzimierz Jurasz: Partyzant, sługa boży, Gazeta Krakowska, 2004-08-30
Jarosław lubił sławę. Był łasy na komplementy i czarował wszystkich swym esprit.
źródło: NKJP: Tadeusz Kwiatkowski: Panopticum, 1995
Owa finezja nie ma bynajmniej charakteru „parnasistowskiego”, ponieważ rdzeniem jej okazuje się dowcip; dowcip zarówno w znaczeniu francuskiego esprit, jak i w znaczeniu potocznym - jako komizm i poczucie humoru.
źródło: NKJP: Stanisław Balbus: Świat ze wszystkich stron świata: o Wisławie Szymborskiej, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. esprit
esprit
D. esprit
esprit
C. esprit
esprit
B. esprit
esprit
N. esprit
esprit
Ms. esprit
esprit
W. esprit
esprit
Inne uwagi
Zwykle lp
-
fr. esprit 'duch, umysł, talent, inteligencja'