dostrzelić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

strzelając z broni palnej, zabić bliskiego śmierci człowieka albo bliskie śmierci zwierzę

[dostszelić] lub pot. [dosczszelić], lub pot. [doszczszelić]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Bieg życia

śmierć

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Wojsko i wojna

broń

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

hiperonimy:

dobić

	Lękałem się, że zrobię wstyd potomnym - padnę i nie pójdę dalej. I tak mnie wczepionego w schody kopną i dostrzelą. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1980
	W wyniku kolizji z pojazdem sarna została poważnie ranna i trzeba ją było dostrzelić . źródło: NKJP: (ATA): Uwaga na zwierzęta!, Gazeta Krakowska, 2002-05-22
	Po dostrzeleniu konia ktoś powiedział: - Już po wszystkim. źródło: NKJP: Krystyna Uniechowska-Dembińska: Był pałac, 2008
	Szofer jęknął i otworzył oczy. - Dostrzelić go - rozkazał Lis, ale w tej chwili z daleka zobaczyli zbliżający się samochód z kierunku Borzentowa. źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 1967
	Oto polskie straty: oficerów i żołnierzy poległych w boju oraz rannych, dostrzelonych w lesie i poza nim: od 180 do 250 (źródła niemieckie: 250), w tym kilkunastu woźniców. źródło: NKJP: Internet

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dostrzeliłem +(e)m dostrzelił	dostrzeliłam +(e)m dostrzeliła	dostrzeliłom +(e)m dostrzeliło	dostrzeliliśmy +(e)śmy dostrzelili	dostrzeliłyśmy +(e)śmy dostrzeliły
2 os.	dostrzeliłeś +(e)ś dostrzelił	dostrzeliłaś +(e)ś dostrzeliła	dostrzeliłoś +(e)ś dostrzeliło	dostrzeliliście +(e)ście dostrzelili	dostrzeliłyście +(e)ście dostrzeliły
3 os.	dostrzelił	dostrzeliła	dostrzeliło	dostrzelili	dostrzeliły

bezosobnik: dostrzelono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dostrzelmy
2 os.	dostrzel	dostrzelcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dostrzeliłbym bym dostrzelił	dostrzeliłabym bym dostrzeliła	dostrzeliłobym bym dostrzeliło	dostrzelilibyśmy byśmy dostrzelili	dostrzeliłybyśmy byśmy dostrzeliły
2 os.	dostrzeliłbyś byś dostrzelił	dostrzeliłabyś byś dostrzeliła	dostrzeliłobyś byś dostrzeliło	dostrzelilibyście byście dostrzelili	dostrzeliłybyście byście dostrzeliły
3 os.	dostrzeliłby by dostrzelił	dostrzeliłaby by dostrzeliła	dostrzeliłoby by dostrzeliło	dostrzeliliby by dostrzelili	dostrzeliłyby by dostrzeliły

bezosobnik: dostrzelono by

bezokolicznik: dostrzelić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: dostrzeliwszy

gerundium: dostrzelenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: dostrzelony

odpowiednik aspektowy: dostrzeliwać

+

dostrzelić

+

KOGO/CO

Zob. strzelić