-
1.
książk. osoba polskiego pochodzenia mieszkająca w innym kraju, która czuje się Polakiem i kultywuje polską kulturę -
Zapisywane również wielką literą.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
nazwy osób ze względu na ich pochodzenie i przynależność terytorialną -
Jak wielu zagranicznych Polaków, którym nie chce się szpecić domów i pejzażu dodatkowymi talerzami, oglądam od czasu do czasu TV Polonia. Jest to kanał uważający się za pośrednika między krajem i polonusami.
źródło: NKJP: Ludwik Stomma: TV Polonia, Polityka, 2007-10-27
Przez dwadzieścia lat życia na Brooklynie Lemańska niejedno już widziała. Napatrzyła się, oj napatrzyła, na życie polonusów na Green Point, w tej polskiej enklawie, potocznie nazywanej polskim, nowojorskim gettem.
źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001
Jeszcze w Argentynie na spotkaniach polonusów nie dawał wiary wizjom ojczyzny zamienionej w sowiecką kolonię, gdzie wszyscy mówią językiem Stalina i gdzie kobiety zapomniały o własnej płci.
źródło: NKJP: Monika Piątkowska: Krakowska żałoba, 2006
[...] polonus z Manhattanu od dawna sądzi, że powinien być prezydentem RP.
źródło: NKJP: Dariusz Koźlenko: Łowca jeleni, Ozon, 2005
Na terenie zabytkowego kompleksu pałacowego w Białaczowie ogłoszono wyniki XXV Międzynarodowego Konkursu Poezji. Na jego podsumowanie zjechali twórcy z kraju i Polonusi z niemal całego świata.
źródło: NKJP: (aw): Tysiące międzynarodowych strof, Dziennik Łódzki, 2006-05-05
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. polonus
polonusi
rzadziej polonusowie
ndepr polonusy
depr D. polonusa
polonusów
C. polonusowi
polonusom
B. polonusa
polonusów
N. polonusem
polonusami
Ms. polonusie
polonusach
W. polonusie
polonusi
rzadziej polonusowie
ndepr polonusy
depr