roztrząść - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztrząsłem +(e)m roztrząsł	roztrzęsłam +(e)m roztrzęsła	roztrzęsłom +(e)m roztrzęsło	roztrzęśliśmy +(e)śmy roztrzęśli	roztrzęsłyśmy +(e)śmy roztrzęsły
2 os.	roztrząsłeś +(e)ś roztrząsł	roztrzęsłaś +(e)ś roztrzęsła	roztrzęsłoś +(e)ś roztrzęsło	roztrzęśliście +(e)ście roztrzęśli	roztrzęsłyście +(e)ście roztrzęsły
3 os.	roztrząsł	roztrzęsła	roztrzęsło	roztrzęśli	roztrzęsły

bezosobnik: roztrzęsiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		roztrząśmy roztrzęśmy
2 os.	roztrząś roztrzęś	roztrząście roztrzęście

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	roztrząsłbym bym roztrząsł	roztrzęsłabym bym roztrzęsła	roztrzęsłobym bym roztrzęsło	roztrzęślibyśmy byśmy roztrzęśli	roztrzęsłybyśmy byśmy roztrzęsły
2 os.	roztrząsłbyś byś roztrząsł	roztrzęsłabyś byś roztrzęsła	roztrzęsłobyś byś roztrzęsło	roztrzęślibyście byście roztrzęśli	roztrzęsłybyście byście roztrzęsły
3 os.	roztrząsłby by roztrząsł	roztrzęsłaby by roztrzęsła	roztrzęsłoby by roztrzęsło	roztrzęśliby by roztrzęśli	roztrzęsłyby by roztrzęsły

bezosobnik: roztrzęsiono by

bezokolicznik: roztrząść

imiesłów przysłówkowy uprzedni: roztrząsłszy

gerundium: roztrzęsienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: roztrzęsiony

odpowiednik aspektowy: roztrząsać

+

roztrząść

+

CO

Zob. trząść