-
muz. gatunek muzyki rozrywkowej o prostej linii melodycznej, z towarzyszeniem syntetyzatora lub keyboardu oraz prostych, rymowanych tekstach, powstały w Polsce w latach 80. XX wieku
-
[disko polo]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
Ale mieszkańcy Jonkowa siedzą w domu albo bawią się w restauracji Napoleonka przy disco polo, tuż obok domu kultury. Gdyby nie muzyka: „majteczki w kropeczki” z jednej strony i nastrojowe bębnienie z drugiej - goście mogliby pomylić wejścia.
źródło: NKJP: Leszek K. Talko: Tęsknota do Pupek, Gazeta Wyborcza, 1997-04-04
Chętniej niż kiedykolwiek identyfikujemy się z małymi grupami, wzajemnie się nie akceptującymi. Zwolennicy rapu gardzą miłośnikami disco polo. Fani rocka odrzucają pop. Miłośnicy piosenki literackiej szydzą z muzyki dance.
źródło: NKJP: Tomasz Raczek: Pies na telewizję, 1999
Nie chcę dyskwalifikować żadnego innego gatunku sztuki. Bo pop, punkrock czy disco polo to też sztuka. Disco polo zmusiło tak zwaną Polskę B do przytupywania w takt. Jak każdy rodzaj sztuki, disco polo też będzie się rozwijać i za 10 lat stanie się muzyką bardziej skomplikowaną.
źródło: NKJP: Milo Kurtis, Katarzyna Pirania: gwiazda, Cosmopolitan nr 6, 1999
Urlop to jak najbardziej czas zabawy, ważne jednak, by nie była dla innych uciążliwa. Współplażowicze mają prawo nie podzielać też entuzjazmu dla disco polo lub symfonii Haydna. Jeśli jednak nie wystarcza ci szum morskich fal i krzyki mew, skorzystaj z wynalazku, jakim są słuchawki.
źródło: NKJP: Joanna Bogiel-Jażdżyk, DOK: Plaża z kulturą, Super Express, 2006
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
n2, we wszystkich formach ta sama postać (w D. lp spotykana postać disco pola)
Zwykle lp