pokotem - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. w taki sposób, że leży się lub kładzie ciasno jeden obok drugiego

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości przestrzeni

ułożenie względem siebie

kłaść się, leżeć, spać pokotem (na podłodze); padać pokotem

	Na podłodze leżą ludzie, pokotem, jeden obok drugiego, ubrani w fufajki i łachmaniane, z jakichś tkanin zrobione buty [...]. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985
	W domkach zasiedlane są także niziutkie strychy, na które wpełza się na czworakach, żeby przespać pokotem z całą kilkunastoosobową rodziną. źródło: NKJP: Jacek Hugo-Bader: Pocztówka z Pekinu, Gazeta Wyborcza, 1996-04-05
	W naszym rozległym domu rodzinnym i sąsiadujących z nim oficynach ludzie spali już pokotem na podłogach. Materaców zabrakło, chociaż Maławieś była zasobna we wszystko [...]. źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994
	Zrobiło się ciemno, ponuro i strasznie. Indianie rzucili się pokotem na ziemię z głośnymi okrzykami przerażenia. źródło: NKJP: Zbigniew Teplicki: Wielcy Indianie Ameryki Północnej, 1994
	Przygarniał ich reb Icchok w nielegalnej bóżniczce na Ciepłej, gdzie rozkładali się pokotem w ciasnocie i rejwachu na deskach Bimy i pod wielką Arką, roniąc wszy na zbutwiałe ze starości makaty. źródło: NKJP: Bogdan Wojdowski: Chleb rzucony umarłym, 1971

Odmiana

część mowy: przysłówek

Pochodzenie

ukr. pókotom

Forma ukraińska stanowi narzędnik liczby pojedynczej w funkcji przysłówka, por. #ukr. pokít 'pochylona powierzchnia czegoś; schyłek', rzeczownik odczasownikowy od #ukr. pokotýty 'potoczyć' od kotýty 'toczyć' z psł. *kotiti 'rzucać, miotać; przewracać; toczyć' (Bor); zob. kocić się