rozbałamucić - Wielki słownik języka polskiego PAN

sprawić, że ktoś zmienił się na gorsze pod wpływem fałszywych pochlebstw, nadmiaru dóbr lub zbytniej wyrozumiałości wobec jego zachowania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Babunia rozbałamuciła cię bzdurami o tej twojej całej sztuce i wmówiła ci, że staniesz się jakąś tam śmieszną damulką z miasta. źródło: Virginia Cleo Andrews: Ruby, 1996 (stream.doci.pl)
	Nie sztuka dzieci rozpieścić i rozbałamucić, nasze dzieci są wrażliwsze na ludzką krzywdę, nie wyśmiewają się ze słabszych od siebie i nikomu nie zazdroszczą. źródło: Internet: wiadomosci24.pl
	[...] zastanów się, czy jak mu darujesz łatwo teraz, to czy go to tylko nie rozbałamuci. źródło: Internet: vitalia.pl
	Nie poddacie się ogólnym nastrojom, odniesiecie się do nich raczej z gorzką rezerwą, ponieważ przez cały czas będzie wam doskwierała myśl, że nie przebywacie w świecie rzeczywistym, lecz w lunaparku szaleńców, którym się wszystko pomyliło z powodu rozbałamucenia i nadmiernego bogactwa. źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbałamuciłem +(e)m rozbałamucił	rozbałamuciłam +(e)m rozbałamuciła	rozbałamuciłom +(e)m rozbałamuciło	rozbałamuciliśmy +(e)śmy rozbałamucili	rozbałamuciłyśmy +(e)śmy rozbałamuciły
2 os.	rozbałamuciłeś +(e)ś rozbałamucił	rozbałamuciłaś +(e)ś rozbałamuciła	rozbałamuciłoś +(e)ś rozbałamuciło	rozbałamuciliście +(e)ście rozbałamucili	rozbałamuciłyście +(e)ście rozbałamuciły
3 os.	rozbałamucił	rozbałamuciła	rozbałamuciło	rozbałamucili	rozbałamuciły

bezosobnik: rozbałamucono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozbałamućmy
2 os.	rozbałamuć	rozbałamućcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozbałamuciłbym bym rozbałamucił	rozbałamuciłabym bym rozbałamuciła	rozbałamuciłobym bym rozbałamuciło	rozbałamucilibyśmy byśmy rozbałamucili	rozbałamuciłybyśmy byśmy rozbałamuciły
2 os.	rozbałamuciłbyś byś rozbałamucił	rozbałamuciłabyś byś rozbałamuciła	rozbałamuciłobyś byś rozbałamuciło	rozbałamucilibyście byście rozbałamucili	rozbałamuciłybyście byście rozbałamuciły
3 os.	rozbałamuciłby by rozbałamucił	rozbałamuciłaby by rozbałamuciła	rozbałamuciłoby by rozbałamuciło	rozbałamuciliby by rozbałamucili	rozbałamuciłyby by rozbałamuciły

bezosobnik: rozbałamucono by

bezokolicznik: rozbałamucić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozbałamuciwszy

gerundium: rozbałamucenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozbałamucony

odpowiednik aspektowy: rozbałamucać

+

rozbałamucić

+

KOGO

Zob. bałamucić