lulka
-
przest. fajka - przedmiot służący do palenia tytoniu
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
używki -
Ksiądz przymknął powieki, oparł głowę o spękaną kolumienkę, dogasająca lulka leżała na podołku sutanny.
źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Bohiń, 1987
Małą lulkę palił nie tylko Adam Mickiewicz, ale też jego muza, Maryla Wereszczakówna.
źródło: NKJP: Anna Malcer: Pyk, pyk fajeczkę..., Dziennik Bałtycki, 2001-01-13
Do tej popielniczki zrzucali popiół z papierosów i kiepowali lulki wielcy z przedwojennego świata - goście Jana Kiepury.
źródło: NKJP: Iwona Kamieńska: Kiepura nie palił, ale inni owszem, Gazeta Krakowska, 2001-08-30
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. lulka
lulki
D. lulki
lulek
C. lulce
lulkom
B. lulkę
lulki
N. lulką
lulkami
Ms. lulce
lulkach
W. lulko
lulki
-
tur. lüle 'rurka, fajka, główka fajki'