szyfr

W ściśle określonym czasie, zwykle po dzienniku wieczornym, BBC nadawała sygnał wywoławczy danego obozu jenieckiego. [...] Po nadaniu sygnału przekazywano szyfrem wiadomości, instrukcje i rozkazy.

źródło: NKJP: Juliusz Pollack: Radio w obozach jenieckich, Prasa Polska, nr 7, 1980

Cesarz idzie alejką, a krok za nim Kedir, który mówi i mówi. Kto z kim spotkał się, gdzie to było, o czym rozmawiali. [...] Kedir informuje też o pracy wydziału szyfrów wojskowych. Wydział ten, należący do urzędu Kedira, odczytuje zaszyfrowane rozmowy, jakie prowadzą między sobą dywizje - warto wiedzieć, czy nie lęgnie się tam myśl wywrotowa.

źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Cesarz, 2005

W pierwszym dniu po przyjeździe stałam w sekretariacie Izydorczyka, kiedy do pokoju wpadła nieznana mi, energiczna pani w średnim wieku, chwyciła słuchawkę, nakręciła numer i oznajmiła do telefonu: „Halo, tu mówi Namiot. Czy towarzysz Szałas?” Osłupiałam, pewna, że mówi szyfrem i że znajduję się w samym sercu szpiegowskiej powieści.

źródło: NKJP: Irena Szymańska: Miałam dar zachwytu, 2001

Leonardo często posługiwał się szyframi – jest znany cały zestaw znaków w kształcie węzłów (co trochę pewnie wiązało się z nazwą miejscowości, z której pochodził, bo „vinci” oznaczało wtedy właśnie węzeł).

źródło: NKJP: Włodzimierz Jurasz: Kochany za szaleństwo, Gazeta Krakowska, 2006-09-16