-
6.
jęz. jedna z postaci wyrazu, w jakich może on występować -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język -
- forma fleksyjna, gramatyczna; dokonana, niedokonana; podstawowa
- forma odmiany, wyrazu; mianownika liczby mnogiej, czasu przeszłego; trybu rozkazującego
- używać, wybrać jakąś formę
-
Żeńska postać nazwiska opiera się bowiem na przymiotnikowej formie dzierżawczej, która w sposób doskonały wyraża mieszczańską ideę posiadania i przynależności, podczas gdy wiadomo już, że rozwód jest w toku.
źródło: NKJP: Magdalena Tulli: Tryby, 2003
Ale uświadomił sobie, że jego plan, wyrażony w takiej formie gramatycznej - w pierwszej osobie liczby pojedynczej czasu przyszłego dokonanego - przedstawia się wątpliwie pod względem stylistycznym, śmiesznie wręcz.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania i donosy 1980-1989, 1989
Iwan chciał wymyślić jakieś ładne zdrobnienie dla swojej dziewczyny i wymyślił: – Na razie musimy, Sal. Salomei spodobała się ta forma jej imienia [...]
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Złoty pociąg, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. forma
formy
D. formy
form
C. formie
formom
B. formę
formy
N. formą
formami
Ms. formie
formach
W. formo
formy
-
łac. fōrma 'kształt, model; piękno; układ; sposób; forma gramatyczna'