u stóp

  • u dołu nazwanego obiektu w jego bezpośredniej bliskości
  • wykładnik lokalizacji przestrzennej

  • (quasi)synonimy:  pod
  • U stóp Mocka leżał pachnący jaśminem papier listowy zapełniony okrągłymi literami.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003

    Śmiejąc się, oboje potoczyli się w dół. Znieruchomieli u stóp wydmy.

    źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008

    Kiedy w Zachęcie sam premier Cyrankiewicz otwierał wystawę fotograficzną, w tłumie wernisażowym zebranym u stóp schodów zrobiło się poruszenie, ku górze parł Tadeusz Przypkowski

    źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995

    Jej nozdrza chwytały teraz słodki zapach białych goździków rosnących u stóp werandy.

    źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998

    Odwróciła się powoli i odeszła. We mgłę, która nagle zasnuła szczyt wzgórza, we mgłę, w której znikło wszystko, w białą, mokrą mgłę, w której roztopił się obelisk, leżące u jego stóp kwiaty i wykute na nim czternaście imion.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992

  • część mowy: przyimek

  • u stóp KOGO / CZEGO
    Rz. oznaczający obiekt znacznie wyższy niż ktoś / coś, o kim / czym mowa
    szyk: zewnętrzny: stały: antepozycja, Zaimek w interpozycji
    wewnętrzny: stały
Data ostatniej modyfikacji: 27.12.2018