u stóp
-
u dołu nazwanego obiektu w jego bezpośredniej bliskości
-
wykładnik lokalizacji przestrzennej
-
(quasi)synonimy: pod
-
U stóp Mocka leżał pachnący jaśminem papier listowy zapełniony okrągłymi literami.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
Śmiejąc się, oboje potoczyli się w dół. Znieruchomieli u stóp wydmy.
źródło: NKJP: Mariusz Kaszyński: Rytuał, 2008
Kiedy w Zachęcie sam premier Cyrankiewicz otwierał wystawę fotograficzną, w tłumie wernisażowym zebranym u stóp schodów zrobiło się poruszenie, ku górze parł Tadeusz Przypkowski
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
Jej nozdrza chwytały teraz słodki zapach białych goździków rosnących u stóp werandy.
źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998
Odwróciła się powoli i odeszła. We mgłę, która nagle zasnuła szczyt wzgórza, we mgłę, w której znikło wszystko, w białą, mokrą mgłę, w której roztopił się obelisk, leżące u jego stóp kwiaty i wykute na nim czternaście imion.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Miecz przeznaczenia, 1992
-
część mowy: przyimek
-
u stóp KOGO / CZEGO
Rz. oznaczający obiekt znacznie wyższy niż ktoś / coś, o kim / czym mowaszyk: zewnętrzny: stały: antepozycja, Zaimek w interpozycji
wewnętrzny: stały