-
2.
książk. pejorat. osoba, która ukazuje jakąś osobę lub wydarzenie z historii w sposób wyłącznie pozytywny, pomijając wady i wyolbrzymiając zalety -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Jestem złośliwy, co nie znaczy wcale, że nie ma w tej książce fragmentów wartościowych i naprawdę intrygujących. Wyłania się z niej przecież, dość wątły, ale jednak, portret bohatera. Szczepłek nie jest na szczęście brązownikiem. Nie ukrywa wad i słabości Deyny.
źródło: NKJP: Jacek Szczerba: Co się wydaje. Ukazała się biografia Kazimierza Deyny, Gazeta Wyborcza, 1997-01-16
Na przekór brązownikom W. Łysiak wywleka jednak brudy na wierzch, pragnąc przypomnieć, iż o artyście jako autorytecie decyduje nie tylko jego dzieło, ale i czyny.
źródło: NKJP: Internet
Cóż, jeśli innej decyzji niż samobójstwo [...] Polska podjąć nie mogła [...], to logicznie rzecz biorąc, nic się jej ze strony aliantów nie należało i nie ma sobie co krzywdować o Abbeville czy Jałtę. Nie dziwię się jednak, że brązownicy historii wbrew deklarowanemu patriotyzmowi chętnie podpisują się pod takim stanowiskiem.
źródło: Rafał Ziemkiewicz: Nędza brązowników historii, 2014-11-09 (rp.pl)
Za tym orzeczeniem opowiadali się skwapliwie i bez zastanowienia zwłaszcza brązownicy Mickiewicza, przekonani, że infamia [...] rzucona na genialnego komediopisarza nie zaszkodzi interesom narodowym, święte imię wieszcza uchroni od skazy [...].
źródło: Roman Kaleta: Sensacje z dawnych lat, 2009 (niniwa22.cba.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. brązownik
brązownicy
ndepr brązowniki
depr D. brązownika
brązowników
C. brązownikowi
brązownikom
B. brązownika
brązowników
N. brązownikiem
brązownikami
Ms. brązowniku
brązownikach
W. brązowniku
brązownicy
ndepr brązowniki
depr -
+ brązownik + (KOGO/CZEGO) -
Od: tytułu książki Tadeusza Boya-Żeleńskiego "Brązownicy" (1930).