wsławić - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. uczynić znanym i mającym duży rozgłos

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

rozsławić

	Unikajcie otwartej bitwy, ale jeśli przyjdzie do starcia, postarajcie się wsławić wasze imiona. źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1951
	Sześciotygodniowa skuteczna obrona Zbaraża wsławiła jej dowódcę Jeremiego Wiśniowieckiego i całą bohaterską załogę. źródło: NKJP: Alicja Dybkowska, Jan Żaryn, Małgorzata Żaryn: Polskie dzieje od czasów najdawniejszych do współczesności, 1994
	Udzieliła także pochwały laureatom konkursów oraz sportowcom, którzy w ostatnim czasie zajęli czołowe miejsca, dzięki czemu wsławili szkołę w Występie. źródło: NKJP: MB: Akademia szkolna w Występie, Nakielski Czas, 2004-02-25
	W tym tygodniu zmarła kobieta, wsławiona tym, że była pierwszą czarnoskórą parlamentarzystką w Ameryce. źródło: NKJP: Artur Boiński: Fachowcy od wszystkiego, Głos Wielkopolski, 2005-01-07

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wsławiłem +(e)m wsławił	wsławiłam +(e)m wsławiła	wsławiłom +(e)m wsławiło	wsławiliśmy +(e)śmy wsławili	wsławiłyśmy +(e)śmy wsławiły
2 os.	wsławiłeś +(e)ś wsławił	wsławiłaś +(e)ś wsławiła	wsławiłoś +(e)ś wsławiło	wsławiliście +(e)ście wsławili	wsławiłyście +(e)ście wsławiły
3 os.	wsławił	wsławiła	wsławiło	wsławili	wsławiły

bezosobnik: wsławiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wsławmy
2 os.	wsław	wsławcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wsławiłbym bym wsławił	wsławiłabym bym wsławiła	wsławiłobym bym wsławiło	wsławilibyśmy byśmy wsławili	wsławiłybyśmy byśmy wsławiły
2 os.	wsławiłbyś byś wsławił	wsławiłabyś byś wsławiła	wsławiłobyś byś wsławiło	wsławilibyście byście wsławili	wsławiłybyście byście wsławiły
3 os.	wsławiłby by wsławił	wsławiłaby by wsławiła	wsławiłoby by wsławiło	wsławiliby by wsławili	wsławiłyby by wsławiły

bezosobnik: wsławiono by

bezokolicznik: wsławić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wsławiwszy

gerundium: wsławienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wsławiony

odpowiednik aspektowy: wsławiać

+

wsławić

+

KOGO/CO

Zob. sławić