maskarada

Byłem jednak trochę zły, że Arasz opowiada mi bajkę o znajomym, zamiast szczerze przyznać, że sam ma problemy finansowe. Uznałem, że to typowy przykład irańskiej maskarady, która nie pozwala przyznać się do jakiejkolwiek słabości.

źródło: NKJP: Marek Kęskrawiec: Czwarty pożar Teheranu, 2010

To przecież zwyczajna państwowa maskarada, powtarzałem sobie w duchu. Mówcy muszą udawać, że wierzą w to, co mówią, a słuchacze, że wierzą w to, co słyszą

źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998

Czy trzeba było pod projektem poselskim ukrywać zamierzenia rządowe? Przecież nie ulega wątpliwości, że te zmiany przygotował ktoś z rządu, zapewne z Ministerstwa Finansów. Moim zdaniem ta maskarada do niczego nie jest potrzebna.

źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 10.03.2004

[...] jego syn-gej urządza fikcyjną uroczystość, na której wszystkie zaplanowane role zostają perfekcyjnie odegrane. Z panną młodą włącznie, którą godzi się zostać bezrobotna, nowojorska malarka. Najzabawniejsze jest jednak to, że z całej tej maskarady wszyscy, włącznie z ojcem, zdają sobie świetnie sprawę.

źródło: NKJP: Janusz Wróblewski: Reżyser zmienia maski, Polityka, 2008-01-19