-
3.
rel. w kulturze żydowskiej: mężczyzna, który odznacza się znaczną pobożnością, znajomością pism religijnych, dzięki swej sprawności pełniący funkcję osoby dokonującej dla wspólnoty rytualnego uboju zwierząt -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Jedzenie i jego przygotowanie
miejsca, osoby, przedmioty, sytuacje związane z jedzeniem
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt -
- rytualny rzezak
-
Drób zabija rzezak ściągany z Budapesztu, bo w Polsce nie ma rzezaka.
źródło: NKJP: Piotr Michalski: Cymes jest słodki życie bywa gorzkie, Gazeta Poznańska, 2002-02-01
Ptakowi, który głośno, ale bezskutecznie protestował, rzezak czekający obok podrzynał gardło wedle przypisanego rytuału.
źródło: NKJP: Magda Huzarska-Szumiec: Przedwojenny świat Felka, Gazeta Krakowska, 2004-11-27
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rzezak
rzezacy
ndepr rzezaki
depr D. rzezaka
rzezaków
C. rzezakowi
rzezakom
B. rzezaka
rzezaków
N. rzezakiem
rzezakami
Ms. rzezaku
rzezakach
W. rzezaku
rzezacy
ndepr rzezaki
depr -
psł. *rězati, *režǫ 'ciąć, rznąć, przecinać, nadcinać'
W st.pol. od XIV w. czasownik rzezać/rzazać 'ciąć, krajać, rozcinać, odcinać', 'kastrować', 'rzeźbić, ryć'.