-
4.
rel. w kulturze żydowskiej: mężczyzna, który dokonuje rytualnego obrzezania chłopców lub mężczyzn -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
sakramenty i obrzędy religijne -
Samo obrzezanie dokonywane było w synagodze podczas porannego nabożeństwa. Ojciec dziecka, ojciec przybrany, czyli ten, który trzymał dziecko przy obrzezaniu, i rzezak ubrani byli w świąteczne stroje.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych, 2004
Otóż rzezak [...], po dokonaniu aktu obrzezania specjalnym scyzorykiem, wyrzuca za siebie zakrwawiony napletek.
źródło: Internet: nowyekran.info
Księgi narodzin, małżeństw i zgonów. Urzędowy zapis życia nieistniejącej społeczności. Dzieci, rodzice, dziadkowie. Kumowie i świadkowie.[...] Rzezak Aron dokonujący obrzezania ośmiodniowego Dawida.
źródło: NKJP: (PK): Byli wśród nas, Dziennik Polski, 2006-03-23
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rzezak
rzezacy
ndepr rzezaki
depr D. rzezaka
rzezaków
C. rzezakowi
rzezakom
B. rzezaka
rzezaków
N. rzezakiem
rzezakami
Ms. rzezaku
rzezakach
W. rzezaku
rzezacy
ndepr rzezaki
depr -
psł. *rězati, *režǫ 'ciąć, rznąć, przecinać, nadcinać'
W st.pol. od XIV w. czasownik rzezać/rzazać 'ciąć, krajać, rozcinać, odcinać', 'kastrować', 'rzeźbić, ryć'.