par excellence
-
książk. nadawca mówi, że o tym, o czym mowa, można powiedzieć używając wyrażenia, o które chodzi, bo oddaje ono samą istotę tego, o czym mowa
-
[par ekselãs]
-
wykładnik doboru wyrażenia
-
(quasi)synonimy: ex definitione
z definicji
z założenia
-
Msza symfoniczna była par excellence mszą koncertową, której rozwiązania formalne, zasady kształtowania materiału dźwiękowego i środki techniczne zostały przejęte z muzyki symfonicznej.
źródło: NKJP: Stanisław Dąbek: Twórczość mszalna kompozytorów polskich XX wieku: 1900-1995, 1996
Garb jest to rzecz jawna par excellence. Nie do ukrycia.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Teatr 3 (Lis aspirant 1978, Lis filozof 1977, Polowanie na lisa 1977, Serenada 1977, Garbus 1975, Emigranci 1974), 1974
Jedynie człowiek potrafi opisać sny, gdyż posiada znajomość tego par excellence społecznego narzędzia, jakim jest język.
źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
Jego „gra z życiem”, jak w utworach Dostojewskiego, jest grą z przemijaniem, a więc ze śmiercią, która kładzie mu kres ostateczny. I Don Juan sam ten kres prowokuje, sam go sprowadza, jest więc filozofem par excellence.
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana: 2000
-
część mowy: komentarz metatekstowy
-
par excellence _
w Zd. ozn.szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja -
fr.