alienować - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

praw. przekazywać na czyjąś rzecz tytuł własności lub prawo do czegoś

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Finanse

własność

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

regulacje prawne

hiperonimy:

przekazywać

	Cechą zastawów było, że zastawnik uzyskiwał prawa i dochody niemal właściciela, nie mogąc jedynie alienować dóbr na rzecz osoby trzeciej. źródło: NKJP: Tadeusz Szulc: Z badań nad egzekucją praw. (Podstawa ustawodawcza egzekucji dóbr, jej interpretacja i nowelizacja na sejmach za panowania Zygmunta II Augusta), 2000
	Swoje majątki posiadali na prawie dziedzicznym w linii męskiej i żeńskiej. Mogli je alienować tylko tym osobom, które będą pełniły taką samą służbę. źródło: NKJP: Roman Czaja, Wiesław Długokęcki, Marian Dygo, Sławomir Jóźwiak, Andrzej Radzimiński: Państwo zakonu krzyżackiego w Prusach. Władza i społeczeństwo, 2008
	Zsumowanie punktów osadniczych przynosi liczby zawyżone, w rachunku tym uwzględniono bowiem wszystkie nabytki, natomiast nie korygowano go poprzez odejmowanie majątków alienowanych. źródło: NKJP: Alicja Szymczakowa: Szlachta sieradzka w XV w.: magnifici et generosi, 1998
	Darowizny po zaistnieniu małżeństwa stały się dopuszczalne dopiero w prawie justyniańskim. [...]. Ustanawiano je ustnie lub pisemnie. Takich darowizn dotyczyło wiele rozwiązań przyjętych w stosunku do posagu, z zakazem alienowania nieruchomości i hipoteką generalną na poczet zwrotu włącznie. źródło: NKJP: Wojciech Dajczak, Tomasz Giaro, Franciszek Longchamps de Berier: Prawo rzymskie U podstaw prawa prywatnego, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	alienowałem +(e)m alienował	alienowałam +(e)m alienowała	alienowałom +(e)m alienowało	alienowaliśmy +(e)śmy alienowali	alienowałyśmy +(e)śmy alienowały
2 os.	alienowałeś +(e)ś alienował	alienowałaś +(e)ś alienowała	alienowałoś +(e)ś alienowało	alienowaliście +(e)ście alienowali	alienowałyście +(e)ście alienowały
3 os.	alienował	alienowała	alienowało	alienowali	alienowały

bezosobnik: alienowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę alienował będę alienować	będę alienowała będę alienować	będę alienowało będę alienować	będziemy alienowali będziemy alienować	będziemy alienowały będziemy alienować
2 os.	będziesz alienował będziesz alienować	będziesz alienowała będziesz alienować	będziesz alienowało będziesz alienować	będziecie alienowali będziecie alienować	będziecie alienowały będziecie alienować
3 os.	będzie alienował będzie alienować	będzie alienowała będzie alienować	będzie alienowało będzie alienować	będą alienowali będą alienować	będą alienowały będą alienować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		alienujmy
2 os.	alienuj	alienujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	alienowałbym bym alienował	alienowałabym bym alienowała	alienowałobym bym alienowało	alienowalibyśmy byśmy alienowali	alienowałybyśmy byśmy alienowały
2 os.	alienowałbyś byś alienował	alienowałabyś byś alienowała	alienowałobyś byś alienowało	alienowalibyście byście alienowali	alienowałybyście byście alienowały
3 os.	alienowałby by alienował	alienowałaby by alienowała	alienowałoby by alienowało	alienowaliby by alienowali	alienowałyby by alienowały

bezosobnik: alienowano by

bezokolicznik: alienować

imiesłów przysłówkowy współczesny: alienując

gerundium: alienowanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: alienujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: alienowany

+

alienować

+

CO + (KOMU) + (na rzecz KOGO)

łac. aliēnāre 'przenieść własność na kogoś innego; oddalić, wyobcować'