pierwocina

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. dzieło

  • 2.

    książk.  dzieło powstałe na samym początku twórczości jakiegoś artysty
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność intelektualna człowieka

    wytwory działań intelektualnych człowieka


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

  • hiperonimy:  utwór
  • Żywoty - to pierwociny pisarskie autora, powstałe w okresie pobytu w Krakowie, a więc w czasie kształtowania się jego reformacyjnych sympatii.

    źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973

    W destrukcyjnej, chorobliwej i napisanej w nieubłaganym rytmie pieśni skażonego języka „Wojnie polsko-ruskiej” poza „przemajstrowaną” końcówką nie ma żadnych śladów pierwocin literackich.

    źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Monolog Silnego, Polityka, 2002-09-14

    Już w tych pierwocinach pisarskich ujawniła talent niepospolity i zdumiewający u tak młodej debiutantki ciemny ton, w którym odzywały się jakby wszystkie echa modernistycznej dekadencji [...].

    źródło: NKJP: Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska, 1994

    U podłoża tej decyzji leżał pietyzm dla Goethego i być może również pomylone rozeznanie, że jego infantylny bohater jest modnym dziś „antybohaterem”. Trochę w sprzeczności z tym założeniem nadano tej nikłej pierwocinie wielkiego poety piękną, retoryczną, wycyzelowaną formę.

    źródło: NKJP: Tymon Terlecki: Festiwal Szekspirowski w Londynie, Kultura, nr 7-8, 1964

    Imponuje beztroska, z jaką Jarmusch nakręcił swoją pierwocinę; to film afabularny, lecz harmonijny i głęboko kontemplacyjny.

    źródło: Internet: moviesroom.pl

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. pierwocina
    pierwociny
    D. pierwociny
    pierwocin
    C. pierwocinie
    pierwocinom
    B. pierwocinę
    pierwociny
    N. pierwociną
    pierwocinami
    Ms. pierwocinie
    pierwocinach
    W. pierwocino
    pierwociny

    Inne uwagi

    Zwykle lm

  • bez ograniczeń + pierwocina +
    (KOGO)
  • Od dawnego pol. pierwoć 'początek jakiegoś okresu' z przyrostkiem -ina;  pierwoć  to rzeczownik abstrakcyjny od staropolskiego przymiotnika  pierwy  'pierwszy' z przyrostkiem -oć (jak  dobroć  od  dobry ); zob.  pierwszy