-
2.
książk. dzieło powstałe na samym początku twórczości jakiegoś artysty -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
wytwory działań intelektualnych człowieka
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka -
hiperonimy: utwór
-
Żywoty - to pierwociny pisarskie autora, powstałe w okresie pobytu w Krakowie, a więc w czasie kształtowania się jego reformacyjnych sympatii.
źródło: NKJP: Jerzy Ziomek: Renesans, 1973
W destrukcyjnej, chorobliwej i napisanej w nieubłaganym rytmie pieśni skażonego języka „Wojnie polsko-ruskiej” poza „przemajstrowaną” końcówką nie ma żadnych śladów pierwocin literackich.
źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Monolog Silnego, Polityka, 2002-09-14
Już w tych pierwocinach pisarskich ujawniła talent niepospolity i zdumiewający u tak młodej debiutantki ciemny ton, w którym odzywały się jakby wszystkie echa modernistycznej dekadencji [...].
źródło: NKJP: Artur Hutnikiewicz: Młoda Polska, 1994
U podłoża tej decyzji leżał pietyzm dla Goethego i być może również pomylone rozeznanie, że jego infantylny bohater jest modnym dziś „antybohaterem”. Trochę w sprzeczności z tym założeniem nadano tej nikłej pierwocinie wielkiego poety piękną, retoryczną, wycyzelowaną formę.
źródło: NKJP: Tymon Terlecki: Festiwal Szekspirowski w Londynie, Kultura, nr 7-8, 1964
Imponuje beztroska, z jaką Jarmusch nakręcił swoją pierwocinę; to film afabularny, lecz harmonijny i głęboko kontemplacyjny.
źródło: Internet: moviesroom.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pierwocina
pierwociny
D. pierwociny
pierwocin
C. pierwocinie
pierwocinom
B. pierwocinę
pierwociny
N. pierwociną
pierwocinami
Ms. pierwocinie
pierwocinach
W. pierwocino
pierwociny
Inne uwagi
Zwykle lm
-
+ pierwocina + (KOGO) -
Od dawnego pol. pierwoć 'początek jakiegoś okresu' z przyrostkiem -ina; pierwoć to rzeczownik abstrakcyjny od staropolskiego przymiotnika pierwy 'pierwszy' z przyrostkiem -oć (jak dobroć od dobry ); zob. pierwszy