język kongresowy

Początkowo jako rozwiązanie tego sporu pojawiła się propozycja, żeby zapis ten mówił o języku kongresowym, ale w dyskusji dowiedziono, że okazałoby się to jeszcze droższe i jeszcze bardziej rozszerzałoby zakres języków, które wchodziłyby tu w grę.

źródło: NKJP: Sprawozdanie z 23. posiedzenia Senatu RP w dniu 6 sierpnia 2002 r.

Pismo od swoich początków aż po rok 1995, czyli do tomu 64, wychodziło w niezmienionej szacie graficznej (miało jasną okładkę) i zawierało prace w języku polskim oraz w językach kongresowych.

źródło: NKJP: Józef Banaszak: Czas nie przeszedł obok: wspomnienia przyrodnika, 2008

Wina bywa zazwyczaj składana na historyków nie francuskich czy angielskich, lecz polskich, ponieważ nie ogłaszają swych prac w językach kongresowych, a nie sposób wymagać od Zachodu znajomości mowy Reja i Kochanowskiego.

źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002

- Co ważne i godne podkreślenia: tę wydaną w 1900 roku księgę Ludwika Antoniego Birkenmajera do tej pory cenią specjaliści i to nie tylko polscy i wyrażają ubolewanie, że nie została ona przetłumaczona na języki kongresowe [...]

źródło: NKJP: O pisaniu dzieł, Dziennik Polski, 2001-05-17