imperialny - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. związany z imperium - wielkim państwem

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

imperialny admirał, kolonializm, odruch, podbój, status; imperialna agresja, armia, arogancja, doktryna, dominacja, duma, ekspansja, funkcja, historia, idea, ideologia, kontrola, kultura, metropolia, nostalgia, pokusa, polityka, postawa, potęga, pozycja, prowincja, przeszłość, pycha, retoryka, Rosja, tendencja, tradycja, władza, wojna; imperialne centrum, mocarstwo, myślenie, prawo; imperialne ambicje, aspiracje, cele, czasy, dążenia, gesty, interesy, marzenia, mechanizmy, państwa, plany, rządy, siły, urzędnicy, zakusy, zamiary, zapędy, zasady
imperialny i nacjonalistyczny

	Kandydatów do służby w imperialnej administracji w podbitych prowincjach Rosjanie szukali zwykle wśród tamtejszych starych rodów, które od wieków wydawały chanów i emirów [...] źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Dobre miejsce do umierania, 2005
	Imperialne cele i ambicje ZSRR i carskiej Rosji były bardzo podobne: podbić, co się da, i nie wypuszczać z rąk. źródło: NKJP: Irena Lewandowska: Socjalizm wiecznie żywy, Gazeta Wyborcza, 1999-01-30
	Chrześcijanie w zdecydowanej większości odmawiali służby w imperialnej armii rzymskiej, bo musieliby oddawać cześć bożkom i prześladować współwyznawców. źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Anioły sprawiedliwości, anioły zagłady, Polityka, 2003-02-15
	Armia radziecka występowała w roli zwycięzcy wystawiającego rachunek za wyzwolenie i zachowywała się na ziemiach polskich z imperialną arogancją. źródło: NKJP: Stanisław Markowski: Handel łagodzi obyczaje, Gazeta Wyborcza, 1993-02-22

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

łac. imperiālis 'cesarski'