troskliwie
-
w sposób świadczący o trosce - dbaniu o kogoś lub o coś
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- troskliwie dbać o kogoś/coś, pielęgnować kogoś/coś, poprawić/poprawiać coś; opiekować się, zająć się/zajmować się, zaopiekować się kimś/czymś; pochylić się/pochylać się nad kimś; przechować/przechowywać coś; pytać, spytać, wypytywać, zapytać
- niezwykle, szczególnie troskliwie
- bardzo, tak troskliwie
-
Dużo hucznych popijaw odbywało się u pana Berentowicza i stary restaurator tak serdecznie, troskliwie dbał o gości, kelnerki uwijały się jak frygi, potrawy były bardzo smaczne, wódeczka należycie zamrożona.
źródło: NKJP: Marek Nowakowski: Powidoki, 2010
Natalia jest niezwykłą osobą. Jest subtelna, delikatna, a przede wszystkim troskliwie pomaga innym. Robi to z serdecznym uśmiechem, nie spieszy się.
źródło: NKJP: Marek Jarosz: Wspomnienia psychiatry, 2001
[...] widziała w nim wiele zalet charakteru: zachowywał się spokojnie i rozważnie, lubił swoją pracę, bardzo troskliwie zajmował się córeczką, był odpowiedzialny [...]
źródło: NKJP: Alina Barcz: Dwoje na huśtawce, Detektyw, 4 (152), 1999
Znajduję się pośród kilkunastoosobowej grupy, która uciekła z policyjnego oblężenia. - Chłopcy, może napijecie się gorącej herbaty - troskliwie zaprasza nas staruszka z jednej z kamienic na Krasińskiego.
źródło: NKJP: Anna Sarzyńska: O rewolcie w mieście Słupsk, Gazeta Polska, 3, 1998
Goście kończą śniadanie, zaraz podam kawę, a panowie na co mają ochotę? - spytała troskliwie Ada i zaczęła wyliczać wszystko, czym dysponowała świąteczna kuchnia pensjonatu.
źródło: NKJP: Irena Matuszkiewicz: Czarna wdowa atakuje, 2009
-
część mowy: przysłówek
stopień równy troskliwie
stopień wyższy troskliwiej
-
Zob. troska