-
1.
książk. osoba doszukująca się we wszystkim czegoś, co mogłoby wywołać powszechne zainteresowanie -
[sęsat] lub [sensat]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
To, że X nie był nigdy agentem SB, z pewnością zasmuci sensatów i nieszczęsnych nieudaczników. Radzę Wam - zajmijcie się czymś rozsądnym i twórczym.
źródło: NKJP: Andrzej Czuma: Listy, Gazeta Wyborcza, 1993-06-29
Nie prosiłem Damiana, by opowiadał mi o sobie. Może to i dla sensatów mało profesjonalne jak na dziennikarza podejście, ale sensacji, tych w najbardziej podłym słowa tego znaczeniu, te dzieciaki miały w życiu aż nadto.
źródło: NKJP: Piotr Dobosz: Życie jak kromka chleba, Gazeta Krakowska, 2003-09-20
Popatrzyłem na niego z uznaniem i pomyślałem, bo w tym gronie sensatów i plotkarzy nie było sensu tego mówić:
- Jednak prawda: tak – tak, nie – nie powinny być fundamentem relacji międzyludzkich.źródło: NKJP: Stefan Pastuszewski: Dialog o...(3), Akant, 2007-03
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sensat
sensaci
ndepr sensaty
depr D. sensata
sensatów
C. sensatowi
sensatom
B. sensata
sensatów
N. sensatem
sensatami
Ms. sensacie
sensatach
W. sensacie
sensaci
ndepr sensaty
depr -
Od: sensacja