-
2.
daw. osoba uznawana przez mówiącego za zbyt mądrą, posiadającą zbyt dużą wiedzę -
[sęsat] lub [sensat]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
Matka określiła Leszka mianem sensata i wyraziła obawę, że o ile nie zemrze na cherlactwo, spowodowane brakiem ruchu i świeżego powietrza, to nadmiar wiedzy w zbyt młodym wieku może mu się rzucić na umysł i skończy w domu wariatów.
źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
Czy był przyrodnikiem, czy ekonomistą, przykładnym urzędnikiem i administratorem, czy politykiem [...]? Sensatem, udzielającym rodzicom z wyżyn swych dwudziestu lat wskazówek w kwestii wychowania swego młodszego brata [...]?
źródło: NKJP: Polak z Luwru, Dziennik Polski, 2000-12-08
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sensat
sensaci
ndepr sensaty
depr D. sensata
sensatów
C. sensatowi
sensatom
B. sensata
sensatów
N. sensatem
sensatami
Ms. sensacie
sensatach
W. sensacie
sensaci
ndepr sensaty
depr -
p.-łac. sensātus 'obdarzony rozumem'