metonimia

Podstawą tej metonimii jest więc zabieg identyfikacji pieca ze słońcem, odbijającym się widocznie na jego szklistej powierzchni.

źródło: NKJP: Zbigniew Lisowski: Poznawanie poezji: interpretacje, 2008

Metonimiczna zależność, która została ustanowiona między księżycem, powietrzem, a słońcem, kształtuje nowe znaczenia, wykorzystywane przez utwór. Pierwsze z nich wiąże się ze specyfiką zastosowanej tu figury stylistycznej. Metonimia zakłada podobieństwo między przedmiotami.

źródło: NKJP: Mariusz Gołąc: Język i rzeczywistość w twórczości Mirona Białoszewskiego, 2001

Jakobson rozwinął też tezę, że dwie figury retoryki klasycznej: metafora i metonimia, są podstawowymi operacjami językowymi stosowanymi w każdej wypowiedzi.

źródło: NKJP: Anna Matuchniak-Krasuska: Publiczność wobec metafory plastycznej: o recepcji groteski Jerzego Dudy-Gracza, 1999

Bursztyn jest tu metonimią, a ściślej pars pro toto, bursztynowy ustnik ma, podobnie jak w poemacie „Lambro”, ewokować fajkę.

źródło: NKJP: Jan Zieliński: Słowacki. SzatAnioł, 2009

Zamiast leksemu „krzyż” stosowano metonimie ujawniające intencje organizatorów wydarzeń w Oświęcimiu, np. instrument, zapora, moneta przetargowa, żeton do licytacji, przedmiot przetargów, narzędzie niepokoju, narzędzie podziałów.

źródło: NKJP: Irena Kamińska-Szmaj: Dyskurs publiczny w prasie po roku 1989, 2001