[...] ta pewność śmierci rodzi nowe pytanie: „W jaki sposób?”. Wydaje mi się, że właśnie w tym pytaniu zawarty jest oścień lęku przed śmiercią.
źródło: NKJP: Jan L. Franczyk: Brama śmierci pytania o sprawy ostateczne, 2007
Przejrzawszy te zapiski, widzę także, że brnę w prymitywną, dziennikarską sprawozdawczość, pośpiech, powierzchowność. A gdzie postrzeganie szczegółu, barwy, zapachu. Zapisy drgnień serca, ościeni bólu, uniesień, małych rozpaczy [...].
źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001
Jedno spojrzenie na jego twarz wystarczyło, by w serce Thomasa wbił się oścień strachu. Nie sposób było przewidzieć, co facet teraz zrobi.
źródło: James Dashner: Więzień labiryntu. Próby ognia, tom II, 2012 (stream.doci.pl)
psł.*ostьnъ'kolec, cierń, kij z ostrym końcem: bodziec do poganiania bydła, oścień do łowienia ryb'
Forma prasłowiańska od psł. *ostь 'ość' z przyrostkiem *-ьnъ; pierwotna polska postać ościen , forma oścień wtórna, może przez analogię do rzeczowników typu korzeń , płomień (Bor); zob. ość
