gulgotać - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

pot. mówić w sposób niewyraźny lub zbyt szybko, m.in. na skutek doznawania silnych emocji, tak, że odbiorca ma problemy ze zrozumieniem mówiącego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Język

mówienie

	– Chcę tylko jednego – gulgotał dziwnie znajomy głos. – Gdzie moja Kasia, mówże! Oddaj mi ją, słyszysz mnie! Oddaj mi ją! [...] Odpowiedział ze znacznym ociąganiem na potok chrypliwych oskarżeń i żądań [...]. źródło: NKJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	- A jakim? - Schielke zgorączkowany. Głos mu gulgoce w gardle. - Obyczajowym? Kulturalnym? Policyjno-kryminalnym?! Nie okłamujmy się. źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1977
	Wszedł do mojego biura i zaczął coś gulgotać. Nie mogłem zrozumieć, o co mu chodzi i wtedy młodszy facet, chyba syn, przetłumaczył, że chcą kupić drzewo na pniu. źródło: NKJP: (X): Prezes Muniek, Dziennik Polski, 2000-07-28
	Szybkie gulgotanie Francuzów, melodię ich mowy lubił zresztą, dochodziło doń jak zza szklanej tafli, stapiało się z płaczem niemowlęcia, z poszczekiwaniem psa, ze śmiechem dziewcząt, z bulgotaniem wody mąconej wiosłem przewoźnika. źródło: NKJP: Bohdan Czeszko: Pokolenie, 1951
	Smętne towarzystwo Jadzi nie wynagrodziło Halinie utraty przyjaciółki i tęskniła za Grażynką radosną, która śmiała się gulgoczącym, ptasim śmiechem [...]. źródło: NKJP: Joanna Bator: Piaskowa Góra, 2009

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	gulgotałem +(e)m gulgotał	gulgotałam +(e)m gulgotała	gulgotałom +(e)m gulgotało	gulgotaliśmy +(e)śmy gulgotali	gulgotałyśmy +(e)śmy gulgotały
2 os.	gulgotałeś +(e)ś gulgotał	gulgotałaś +(e)ś gulgotała	gulgotałoś +(e)ś gulgotało	gulgotaliście +(e)ście gulgotali	gulgotałyście +(e)ście gulgotały
3 os.	gulgotał	gulgotała	gulgotało	gulgotali	gulgotały

bezosobnik: gulgotano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę gulgotał będę gulgotać	będę gulgotała będę gulgotać	będę gulgotało będę gulgotać	będziemy gulgotali będziemy gulgotać	będziemy gulgotały będziemy gulgotać
2 os.	będziesz gulgotał będziesz gulgotać	będziesz gulgotała będziesz gulgotać	będziesz gulgotało będziesz gulgotać	będziecie gulgotali będziecie gulgotać	będziecie gulgotały będziecie gulgotać
3 os.	będzie gulgotał będzie gulgotać	będzie gulgotała będzie gulgotać	będzie gulgotało będzie gulgotać	będą gulgotali będą gulgotać	będą gulgotały będą gulgotać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		gulgoczmy
2 os.	gulgocz	gulgoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	gulgotałbym bym gulgotał	gulgotałabym bym gulgotała	gulgotałobym bym gulgotało	gulgotalibyśmy byśmy gulgotali	gulgotałybyśmy byśmy gulgotały
2 os.	gulgotałbyś byś gulgotał	gulgotałabyś byś gulgotała	gulgotałobyś byś gulgotało	gulgotalibyście byście gulgotali	gulgotałybyście byście gulgotały
3 os.	gulgotałby by gulgotał	gulgotałaby by gulgotała	gulgotałoby by gulgotało	gulgotaliby by gulgotali	gulgotałyby by gulgotały

bezosobnik: gulgotano by

bezokolicznik: gulgotać

imiesłów przysłówkowy współczesny:

gulgocąc
gulgocząc

gerundium: gulgotanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: gulgocący

+

gulgotać

+

MOWA WPROST

Czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego.