oszarpać - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oszarpałem +(e)m oszarpał	oszarpałam +(e)m oszarpała	oszarpałom +(e)m oszarpało	oszarpaliśmy +(e)śmy oszarpali	oszarpałyśmy +(e)śmy oszarpały
2 os.	oszarpałeś +(e)ś oszarpał	oszarpałaś +(e)ś oszarpała	oszarpałoś +(e)ś oszarpało	oszarpaliście +(e)ście oszarpali	oszarpałyście +(e)ście oszarpały
3 os.	oszarpał	oszarpała	oszarpało	oszarpali	oszarpały

bezosobnik: oszarpano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		oszarpmy
2 os.	oszarp	oszarpcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	oszarpałbym bym oszarpał	oszarpałabym bym oszarpała	oszarpałobym bym oszarpało	oszarpalibyśmy byśmy oszarpali	oszarpałybyśmy byśmy oszarpały
2 os.	oszarpałbyś byś oszarpał	oszarpałabyś byś oszarpała	oszarpałobyś byś oszarpało	oszarpalibyście byście oszarpali	oszarpałybyście byście oszarpały
3 os.	oszarpałby by oszarpał	oszarpałaby by oszarpała	oszarpałoby by oszarpało	oszarpaliby by oszarpali	oszarpałyby by oszarpały

bezosobnik: oszarpano by

bezokolicznik: oszarpać

imiesłów przysłówkowy uprzedni: oszarpawszy

gerundium: oszarpanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: oszarpany

odpowiednik aspektowy: oszarpywać

+

oszarpać

+

CO + (z CZEGO)

Zob. szarpać