wewnętrzny - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

zachodzący, stosowany lub istniejący wewnątrz danego państwa, środowiska lub innej zbiorowości

Przymiotnik wewnętrzny częściej występuje w postpozycji względem rzeczownika.

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

wewnętrzny audytor, kontroler; audyt, biuletyn, dokument, egzamin, przepis, regulamin; dług, handel, popyt, rozłam, rynek, transport; ustrój; wydział; wewnętrzna kontrola, korespondencja, recenzja; komunikacja, magistrala, sieć; integracja, opozycja, polityka, restrukturyzacja, rotacja, struktura, sytuacja; wewnętrzne szkolenie; zadłużenie; bezpieczeństwo, dochodzenie, śledztwo; wewnętrzne determinanty, uwarunkowania; podziały, przeobrażenia, reformy, sprawy, stosunki, tarcia

	[...] Gomułka, niestety, nie rozumiał kilku rzeczy: nie pojmował, że siedzimy w konkretnym zespole, który zainteresowany jest tym, co się u nas dzieje, ma wpływ na naszą sytuację wewnętrzną i musi mieć pewność, że jesteśmy lojalnym jego członkiem [...]. źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1997
	To wewnętrzne problemy naszego banku, którymi nie chciałbym panu niepotrzebnie zawracać głowy. źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S.A., 1997
	Jednak straty moralne i materialne Zakonu okazały się duże i trwałe, wpłynęły bowiem na pogłębienie się kryzysu wewnętrznego w państwie zakonnym. źródło: NKJP: Jan Bałdowski: Warmia, Mazury, Suwalszczyzna, 1997
	Otrzymaliśmy wewnętrzną instrukcję, by usunąć obcych, nielegalnie przebywających na terenie Danii. źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
	To była wewnętrzna dyskusja grona intelektualistów. źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. wewnątrz I, wnętrze