-
2.b
pot. osoby biorące udział w pościgu za przestępcą, polegającym na obstawieniu terenu funkcjonariuszami policji lub wojska w taki sposób, aby osoba poszukiwana nie mogła uciec -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
policja i inne służby mundurowe
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
Na krótko, bo świtem obława od nowa zaczyna czesać las, wpędza partyzantów na błota, na uroczyska.
źródło: NKJP: Halina Auderska: Babie lato, 1974
Serce mu zadrżało. Od północy, na horyzoncie zamajaczyły jakieś sylwetki. Na przedzie biegło kilka psów. Zrozumiał od razu - to szła obława. - Uciekajcie, uciekajcie... Rzymianie idą!... - krzyknął z przerażeniem.
źródło: NKJP: Halina Rudnicka: Uczniowie Spartakusa, 1996
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. obława
obławy
D. obławy
obław
C. obławie
obławom
B. obławę
obławy
N. obławą
obławami
Ms. obławie
obławach
W. obławo
obławy
-
wsch. psł. *oblava 'łowienie, chwytanie (zwierzyny) przez otocznie miejsca polowania'
Zapożyczenie z któregoś z języków wschodniosłowiańskich; forma wschodniosłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od przedrostkowego *obloviti 'łowić dokoła' od psł. *loviti z przedrostkiem *ob-; zob. łowić