-
1.
nacierające siły wroga -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
armia -
synonimy: nawałnica
-
- nawała bolszewicka, tatarska, turecka
-
W roku 1920 w 4. Pułku Legionów walczył z nawałą bolszewicką na przedpolu Lwowa.
źródło: NKJP: (HW-M, BUS): Równi w obliczu śmierci, Dziennik Zachodni, 2005-11-02
Widzieli żołnierzy w hełmach, działa i karabiny maszynowe, ale przestali już wierzyć, że cokolwiek powstrzyma nawałę idącą ze wschodu.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Stawka większa niż życie, 1967
Rosjanie rzecz jasna twierdzili, że ich interesy zostały zagrożone, gdy nawała niemiecka runęła na wschód, dlatego stworzyli swój bufor.
źródło: NKJP: Eugeniusz Dębski: Aksamitny Anschluss, 2001
Po odepchnięciu nawały szwedzkiej wojska koronne pod dowództwem hetmana Stanisława Rewery Potockiego i Jerzego Lubomirskiego mogły wreszcie ruszyć na Naddnieprze.
źródło: NKJP: W zgodzie ze „starym polskim urządzeniem”, Dziennik Polski, 2000-11-17
Historycy są zgodni, że w tym tysiącleciu Polska co najmniej trzykrotnie odmieniła bieg historii Europy, a może nawet całego świata. Pod Legnicą, pod Wiedniem i w bitwie warszawskiej stawiała tamę nawałom tatarskim, tureckim i bolszewickim, skutecznie broniąc wiary i europejskiej suwerenności.
źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 29.04.2000
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nawała
nawały
D. nawały
nawał
C. nawale
nawałom
B. nawałę
nawały
N. nawałą
nawałami
Ms. nawale
nawałach
W. nawało
nawały
Inne uwagi
Zwykle lp
-
psł. *navala 'natoczenie, napędzenie, narzucanie czegoś, natarcie, uderzenie'
Forma prasłowiańska jest rzeczownikiem odczasownikowym od przedrostkowego *navaliti 'natoczyć, napędzić, nagnać, narzucać, nawalić, natrzeć, uderzyć'