-
2.b
grupa ludzi napędzających zwierzynę na stanowiska myśliwych -
- rzadziej naganka
-
[nagonka] lub [nagoŋka]
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt -
- chłopska nagonka
- chłopiec, człowiek do nagonki
- polowanie z nagonką
- nagonka idzie, rusza; osaczony, wystraszony przez nagonkę
- organizować, poprowadzić, prowadzić, zorganizować nagonkę
- brać, wziąć kogoś do nagonki
-
Łowy stanisławowskie różniły się od jagiellońskich tym, że do zwierza napędzanego przez chłopską nagonkę strzelano z... okien trzypiętrowej strzelnicy.
źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1996
Ryś czy wilk nie był w stanie przekroczyć linii z powiewającymi na wietrze kawałkami czerwonego materiału, bo zwyczajnie się go bał. Wystraszony przez nagonkę, wychodził prosto na stanowiska myśliwych.
źródło: NKJP: Irena Domańska-Kubiak: Zakątek pamięci: życie w XIX-wiecznych dworkach kresowych, 2004
Tak samo tępym echem obija się po lesie nawoływanie nagonki.
źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nagonka
nagonki
D. nagonki
nagonek
C. nagonce
nagonkom
B. nagonkę
nagonki
N. nagonką
nagonkami
Ms. nagonce
nagonkach
W. nagonko
nagonki
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego nagonić; formacja wtórna, wcześniej: naganka od naganiać (Bor); zob. gonić