młodopolszczyzna

Sporo w tych opowiadaniach ducha Gogola, sporo młodopolszczyzny, z jej fascynacją niesamowitością i satanizmem.

źródło: NKJP: Włodzimierz Jurasz: Straszny gość, Gazeta Krakowska, 2006-03-22

Ale „Z biegiem lat, z biegiem dni” - jak mówi jeden z bohaterów dramatu, te słowa obrosły patyną czasu i należy je wydobyć z rozmemłanej młodopolszczyzny, oczyścić z poetycznych złogów.

źródło: NKJP: Stefan Drajewski: „Wesele” potrzebuje mądrego liftingu, Polska Głos Wielkopolski, 2008-05-08

Stylistyka pierwszych listów Mariana, zwłaszcza miłosnych, nie pasuje do postaci bojowca. Zatrącające młodopolszczyzną liczne zwroty, takie jak „płonący kwiat”, „umarłe światło księżyca”, „fioletowe oczęta gwiazd”, „magnezowa biało-trupia błyskawica” [...] pozwalają przyznać mu rację, gdy pisał: „Wiesz, fantazja moja jest bardzo duża, egzaltacja jeszcze większa...”.

źródło: NKJP: Ewa Głembicka: Ich noce i dnie. Korespondencja Marii i Mariana Dąbrowskich, 2005

„Niespokojni”, ta powieść o dojrzewaniu, o miłości i samotności, [...] czasami zalatuje młodopolszczyzną, na przykład w upozowaniu bohaterki Ewy na „dziewczynkę fatalną” , trochę w typie Witkacowskich „bydlądynek”.

źródło: NKJP: Michał Cichy: Ze strzałą w grzbiecie, Gazeta Wyborcza, 1999-02-13