wyżreć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

pot. pejorat. jedząc łapczywie i niechlujnie, zużyć wszystko lub pozbawić kogoś jedzenia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z jedzeniem

hiperonimy:

wyjeść

	- Paweł, chodź prędko - wołał. - Znowu łupią w moje stanowisko. Rozwalą mi działo, a co gorsza, wiara wyżre mi gulasz tymczasem. źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
	On mi wyżarł kiedyś pół lodówki. źródło: NKJP: Internet
	Dobrze, że reszty nie ma, bo by wam zaraz połowę zapasów wyżarli. źródło: NKJP: Ryszard Sługocki: Na przekór i na bakier, 2008
	Nocą, gdy żona spała, wyżarłem starty parmezan z pudełka. źródło: NKJP: Monika Piątkowska, Leszek Talko: Talki w wielkim mieście, 2002
	- Gdy nikt nie widział, wymykałam się do kuchni, aby wyżreć resztki jedzenia i wylizać talerze. źródło: NKJP: Izabela Chmielewska: Nauka jedzenia, Dziennik Bałtycki, 2000-10-06

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

bezosobnik: wyżarto

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyżryjmy
2 os.	wyżryj	wyżryjcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyżarłbym bym wyżarł	wyżarłabym bym wyżarła	wyżarłobym bym wyżarło	wyżarlibyśmy byśmy wyżarli	wyżarłybyśmy byśmy wyżarły
2 os.	wyżarłbyś byś wyżarł	wyżarłabyś byś wyżarła	wyżarłobyś byś wyżarło	wyżarlibyście byście wyżarli	wyżarłybyście byście wyżarły
3 os.	wyżarłby by wyżarł	wyżarłaby by wyżarła	wyżarłoby by wyżarło	wyżarliby by wyżarli	wyżarłyby by wyżarły

bezosobnik: wyżarto by

bezokolicznik: wyżreć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyżarłszy

gerundium: wyżarcie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyżarty

odpowiednik aspektowy: wyżerać

	+	wyżreć	+	CO + (KOMU)
	+	wyżreć	+	CO + (z CZEGO)

Zob. żreć