-
2.
książk. zdarzenie, oceniane jako mało ważne na tle innych zdarzeń, z którymi tworzy pewien ciąg -
ATEMATYCZNY
-
- banalny, błahy incydent
-
Polityka okazała się tylko incydentem w jego życiu. Zbigniew Chrzanowski to już 36 parlamentarzysta (27 posłów i 9 senatorów), któremu w tej kadencji wygasł mandat.
źródło: NKJP: Poseł za chlebem do USA, Polityka, 2004-09-25
Jeśli praca w charakterze dziennikarza była tylko incydentem w dziejach kariery zawodowej Pani męża, niestety, nie będzie mógł skorzystać z prawa do wcześniejszej emerytury.
źródło: NKJP: Joanna z Katowic: Dziennikarz tylko w redakcji, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2000-11-29
W czasie przesuwania mebli Władysław ukuł się w palec. Ten banalny incydent okazał się tragiczny w skutkach. Niewielkie z pozoru zadraśnięcie stało się przyczyną uogólnionego i nie dającego się opanować zakażenia krwi.
źródło: NKJP: Jolanta Wachowicz-Makowska: Świat zapamiętany, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. incydent
incydenty
D. incydentu
incydentów
C. incydentowi
incydentom
B. incydent
incydenty
N. incydentem
incydentami
Ms. incydencie
incydentach
W. incydencie
incydenty
-
internac.
ang. incident
fr. incident
z łac. incidens, incidentis 'zdarzający się'