obruszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

sprawić w określony sposób, że coś, co znajdowało się wcześniej w jakimś konkretnym miejscu, zaczyna się ruszać lub spadać

KATEGORIE FIZYCZNE

Cechy i właściwości materii

ruch i spoczynek

Baliśmy się, że obruszyła sobie górną jedynkę i jeszcze przed pierwszymi urodzinami zostanie bez zęba. Na szczęście nic się nie stało.

źródło: Internet: nasz-bocian.pl

Generalnie to padł bezpiecznik 125A z tyłu pojazdu. Dlaczego? Chyba dość luźny akumulator podczas hamowania go obruszył i złamał w środku.

źródło: Internet: forum.alfaholicy.org

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obruszyłem +(e)m obruszył	obruszyłam +(e)m obruszyła	obruszyłom +(e)m obruszyło	obruszyliśmy +(e)śmy obruszyli	obruszyłyśmy +(e)śmy obruszyły
2 os.	obruszyłeś +(e)ś obruszył	obruszyłaś +(e)ś obruszyła	obruszyłoś +(e)ś obruszyło	obruszyliście +(e)ście obruszyli	obruszyłyście +(e)ście obruszyły
3 os.	obruszył	obruszyła	obruszyło	obruszyli	obruszyły

bezosobnik: obruszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		obruszmy
2 os.	obrusz	obruszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obruszyłbym bym obruszył	obruszyłabym bym obruszyła	obruszyłobym bym obruszyło	obruszylibyśmy byśmy obruszyli	obruszyłybyśmy byśmy obruszyły
2 os.	obruszyłbyś byś obruszył	obruszyłabyś byś obruszyła	obruszyłobyś byś obruszyło	obruszylibyście byście obruszyli	obruszyłybyście byście obruszyły
3 os.	obruszyłby by obruszył	obruszyłaby by obruszyła	obruszyłoby by obruszyło	obruszyliby by obruszyli	obruszyłyby by obruszyły

bezosobnik: obruszono by

bezokolicznik: obruszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: obruszywszy

gerundium: obruszenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: obruszony

odpowiednik aspektowy: obruszać

+

obruszyć

+

CO

Zob. ruszyć