obruszyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

wywołać u kogoś reakcję sprzeciwu, niezadowolenia lub zdenerwowania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

Uwaga jednego z radnych, który zauważył, że decyzja burmistrza powoduje nierówne traktowanie podmiotów gospodarczych, [...] bardzo obruszyła wiceburmistrza [...].

źródło: NKJP: (syp): Dzień beztargowy?, Dziennik Polski, 2005-01-03

Śliczna, zawadiacka, pełna tupetu, z rozbrajającym akcentem w języku niemieckim, tak stanęła po raz pierwszy przed Brechtem w roku 1933. Wielkim już wtedy Brechtem. Od razu mówiąc mu na „ty”, co go obruszyło i zaintrygowało.

źródło: NKJP: Janusz Rudnicki: Mój Wehrmacht, 2004

Kiedyś w galerii ktoś powiedział, że jestem graficiarzem, co mnie dość obruszyło, bo ja w ogóle nie potrafię malować sprejami i nie mam takiej mentalności, żeby malować po pociągach.

źródło: NKJP: Bogna Świątkowska: Jestem na miejscu, Bęc Zmiana, 2006-10-04

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	obruszę	obruszymy
2 os.	obruszysz	obruszycie
3 os.	obruszy	obruszą

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obruszyłem +(e)m obruszył	obruszyłam +(e)m obruszyła	obruszyłom +(e)m obruszyło	obruszyliśmy +(e)śmy obruszyli	obruszyłyśmy +(e)śmy obruszyły
2 os.	obruszyłeś +(e)ś obruszył	obruszyłaś +(e)ś obruszyła	obruszyłoś +(e)ś obruszyło	obruszyliście +(e)ście obruszyli	obruszyłyście +(e)ście obruszyły
3 os.	obruszył	obruszyła	obruszyło	obruszyli	obruszyły

bezosobnik: obruszono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		obruszmy
2 os.	obrusz	obruszcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obruszyłbym bym obruszył	obruszyłabym bym obruszyła	obruszyłobym bym obruszyło	obruszylibyśmy byśmy obruszyli	obruszyłybyśmy byśmy obruszyły
2 os.	obruszyłbyś byś obruszył	obruszyłabyś byś obruszyła	obruszyłobyś byś obruszyło	obruszylibyście byście obruszyli	obruszyłybyście byście obruszyły
3 os.	obruszyłby by obruszył	obruszyłaby by obruszyła	obruszyłoby by obruszyło	obruszyliby by obruszyli	obruszyłyby by obruszyły

bezosobnik: obruszono by

bezokolicznik: obruszyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: obruszywszy

gerundium: obruszenie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	obruszenie	obruszenia
D.	obruszenia	obruszeń
C.	obruszeniu	obruszeniom
B.	obruszenie	obruszenia
N.	obruszeniem	obruszeniami
Ms.	obruszeniu	obruszeniach
W.	obruszenie	obruszenia

imiesłów przymiotnikowy bierny: obruszony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	obruszony	obruszony	obruszony	obruszone	obruszona
D.	obruszonego	obruszonego	obruszonego	obruszonego	obruszonej
C.	obruszonemu	obruszonemu	obruszonemu	obruszonemu	obruszonej
B.	obruszonego	obruszonego	obruszony	obruszone	obruszoną
N.	obruszonym	obruszonym	obruszonym	obruszonym	obruszoną
Ms.	obruszonym	obruszonym	obruszonym	obruszonym	obruszonej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	obruszeni	obruszeni	obruszone	obruszone
D.	obruszonych	obruszonych	obruszonych	obruszonych
C.	obruszonym	obruszonym	obruszonym	obruszonym
B.	obruszonych	obruszonych	obruszonych	obruszone
N.	obruszonymi	obruszonymi	obruszonymi	obruszonymi
Ms.	obruszonych	obruszonych	obruszonych	obruszonych

odpowiednik aspektowy: obruszać

Składnia

+

obruszyć

+

KOGO

Pochodzenie

Zob. ruszyć