okrutnik
-
książk. osoba, która postępuje wobec innych w sposób bezwzględny i pozbawiony współczucia
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie -
Neron śpiewał na tle płonącego miasta. Być może śpiewał najpiękniej w swoim życiu, a i tekst jego ody był lepszy od poprzednich. Historia milczy jednak o tym, opisując Nerona jako okrutnika, piromana, estetę i szaleńca.
źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór. Rzeczy mniejsze, 1998
[...] nikt, o ile nie jest obłąkanym okrutnikiem, nie prowadzi wojny dla samego wojowania, lecz myśli o pokoju, który nastąpi po zwycięstwie.
źródło: NKJP: Mikołaj Szymański: Niepróżnujące próżnowanie, Gazeta Wyborcza, 1998-07-24
Piechurzy walijscy i irlandzcy uchodzili za bezwzględnych okrutników, długie noże, którymi posługiwali się z nadzwyczajną biegłością, służyły im do dźgania koni i dobijania zrzuconych z nich rycerzy.
źródło: NKJP: Sławomir Leśniewski: Pożegnanie z rycerstwem, Polityka, 2006-08-26
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. okrutnik
okrutnicy
ndepr okrutniki
depr D. okrutnika
okrutników
C. okrutnikowi
okrutnikom
B. okrutnika
okrutników
N. okrutnikiem
okrutnikami
Ms. okrutniku
okrutnikach
W. okrutniku
okrutnicy
ndepr okrutniki
depr -
Zob. okrutny